یا فارس الحجاز

هان بگو بایستند ، نگذرند

حاضران به غایبان خبر برند

حاضران و غایبان که غایبند

غایبان و حاضران که حاضرند

حاضران چشم باز و گوش کر

این جماعتی که کور و هم کرند

دست بسته پای بسته در عبور

چشم بسته گوش بسته ناظرند

ما همیشه حاضران غایبیم

غایبیم اگر درست بنگرند

غایبان نسل های بعد از این

کاشکی به یادمان بیاورند

ما که عشق را ز یاد برده ایم

عاشقان به هیچ مان نمی خرند

کاش عاشقانه تر نظر کنند

آن جماعتی که اهل جوهرند

آن جماعتی که خود سرآمدند

آن جماعتی که بر سران سرند

یا جماعتی که روز رستخیز

هیزم شراره های محشرند

روز رستخیر هان چه می کنند؟

اهل بیت مصطفی چو بگذرند

اهل بیت مصطفی نه جز علی ست

دیگران نه با علی برابرند

از فضایل علی همین که او

خود مدیح حضرت پیمبرند

جز علی امیرمومنان نبود

دیگران بر این لقب نه درخورند

دیگران کجا شبیه مرتضی

دیگران کجا شبیه حیدرند

چار یار مرتضایی علی

خاک هست و باد و آب و آذرند

تا علی ست یار اول نبی 

دیگران نه با علی برابرند 

جز مدیح حضرت امیر نیست

خطبه غدیر را چو بنگرند

بیعتی کنیم بیعتی شگفت

بیعتی که مان به خاطر آورند

بیعتی کنیم سخت استوار

بند بندمان اگر برآورند

بیعتی که با زبان و دست نیست

بی هراس از آن که دست و سر برند

ای تفو بر آن جماعت پلید

کز تبار خدعه اند و خنجرند

آن جماعتی که ظهر کربلا

غیر چشم و گوش و سر نمی درند

آن درندگان و آن خزندگان

کز گراز و خوک و خرس کمترند

نام شان مگوی و ریش شان مبین

از تبار و اصله ی بز گرند

مسلم است و کوچه ها پر از غریب

دشت ها پر از حسین بی سرند

این جماعتی که داعش اند جز

آبروی عشق را نمی برند

از کتاب و اهل بیت مصطفی

هیچ از کتاب او نمی خرند

خطبه غدیر را گذاشتند 

زود باوران دیر باورند

از حدیث منزلت سخن مگو

پی به غربت علی نمی برند

یا علی! زمانه تیر حرمله ست

تیرها پی گلوی اصغرند

از حرا بگیر تا شب وفات 

چشم کو که بر غم تو بنگرند

راه ها به چارراه می رسند

راه ها چقدر گریه آورند 

راه شام و راه مردم عراق..

مردمی که با علی برادرند

یک طرف مدینه، یک طرف یمن

توشه از حدیث تازه می برند

از یمن علی ست می رسد کنون

مردم یمن اویس دیگرند

آن جماعتی که پیش رفته اند 

مردمی که در صفوف آخرند

کاش این توقف سه روزه را

لحظه ای فقط به خاطر آورند

نیست همچو خشم مرتضی دلیل

دشمنان او عذاب می خرند

جحفه عصر یک دوشنبه غریب

صبر کن که بگذریم و بگذرند…
📚 شاعر: علی رضا قزوه
@Mohamadrezahadadpour

بیانات مهم رهبر انقلاب اسلامی درباره فاجعه میانمار
رهبرانقلاب: این مسأله‌ی حقیقتاً فاجعه‌آمیز میانمار حقیقتاً یک حادثه‌ی کم‌نظیر است. جلوی چشم کشورهای اسلامی، دولتهای اسلامی، جلوی چشم یک میلیارد و نیم مسلمان، جلوی چشم مجامع جهانیِ مدعی و دولتهای ریاکارِ دروغگویِ مدعیِ حقوق بشر، یک دولت بیرحمی جمع مردم بی‌پناه را می‌کشند، آتش می‌زنند، خانه‌هایشان را ویران می‌کنند، بیرون می‌کنند. حقیقتاً حادثه‌ی عجیبی است این و هیچ عکس‌العملِ به معنای واقعی کلمه هم مشاهده نمی‌شود.
راه چاره این است که دولتهای مسلمان عملاً وارد بشوند. نمی‌گوییم لشگرکشی کنند به آنجا، اما فشار سیاسی بیاورند، فشار اقتصادی بیاورند…. در مجامع جهانی علیه آنها فریاد بکشند.
?جمهوری اسلامی این افتخار را برای خودش باید حفظ کند که علناً، صریحاً علیه ظلم حرف بزند، چه این ظلم در مناطق اشغال‌شده‌ی به وسیله‌ی صهیونیستها باشد، چه در کشور یمن و بمباران مردم یمن باشد، چه در بحرین باشد، چه در هر نقطه‌ی دیگری و چه در #میانمار.

باید نسبت به اینها جمهوری اسلامی موضع شجاعانه و صریح خودش را اتخاذ کند. 96/6/2src="http://fareshejaz.kowsarblog.ir/media/blogs/fareshejaz/image/1505240843k_pic_4b328251-df30-4145-8ea3-f182dba833fe.jpg?mtime=1505244564″ alt="1505240843k_pic_4b328251-df30-4145-8ea3-f182dba833fe.jpg” />

امام هادی ( ع ) بعد از پدر ، امام بر حق بود ، در مدینه و حجاز طرفداران بسیار داشت ، آن حضرت در مدینه ، در مسجد برای مردم نماز می خواند ، و امور دین و دنیای مردم را تا آخرین توان خود ، سامان می بخشید ، رهبری کاردان ، و راهنمائی دلسوز برای مردم بود و در همه امور نیک و شعائر مذهبی ، پیشقدم بود ، بخصوص در مورد رفع نیازهای نیازمندان و مستضعفان کوشش فراوان داشت .
او آنچنان در دل مردم جای گرفت ، که وقتی آنها شنیدند مزدوران متوکل ( خلیفه عباسی ) می خواهند ، آن حضرت را از مدینه به سامره ببرند ، مدینه یکپارچه ضجه و گریه شد که مثل آن سابقه نداشت در اینجا به یک نمونه از اخلاق و کرامت آن حضرت ، در رابطه با حفظ شعائر مذهبی و توجه به مردم توجه کنید :
ماه ذیحجه ، روز عرفه بود ، اسحاق جلاب ( ره ) می گوید : امام هادی ( ع ) به من دستور داد گوسفندهای بسیار خریداری کنم ، دستورش را اجرا کردم و گوسفندان بسیار خریدم ، و آنها را به اصطبلی که در منزلش بود آوردم ، سپس آن حضرت ، آنها را به جای وسیعی انتقال داد ، و در آنجا همه آنها را بین مردم و بستگان خود تقسیم کرد و مردم را برای قربانی در روز عید قربان و تجلیل و احترiام به شعائر مذهبی در عید قربان آماده نمود .
خیران اسباطی می گوید : به مدینه به حضور امام هادی ( ع ) رفتم ، به من فرمود : از ( واثق ) ( نهمین خلیفه عباسی ) چه خبر ، گفتم : او بسلامت بود ، دیدار من با او از همه کس نزدیکتر است ، ده روز است ازاو جدا شده ام . . . سپس فرمود : جعفر ( یعنی متوکل ) چه کرد ؟ گفتم : او در زندان در بدترین حال است . . . .
سپس فرمود : ( ابن زیات ) ( وزیر واثق ) چه شد ، گفتم : مردم پشتیبان او بودند ، فرمود : واثق مرد و متوکل به جای او نشست و ابن زیات هم کشته شد ، عرض کردم : در چه روزی ؟ فرمود : شش روز پس از آنکه تو بیرون آمدی.
اقتباس از اعیان الشیعه،جلد2،صفحه37