یا فارس الحجاز

مرحوم حجت الاسلام سید علینقی فیض الاسلام که ترجمه او بر نهج البلاغه و صحیفه سجادیه و قرآن، او را در محافل علمی و در همه جای کشور، معروف و مشهور نموده است، در سال 1324 ه. ق در سده خمینی شهر اصفهان متولّد شد و در سال 1405ه.ق در سنّ 81 سالگی دار دنیا را وداع گفت، و در قطعه 18 بهشت زهرا، ردیف103، قبر شماره 5 به خاک سپرده شد.
وی دارای عمر با برکتی بود و کتابهای بسیار و ارزنده ای از خود به یادگار گذاشت. از جمله کتابهای او، کتابی است به نام«خاتون دو سرا» که ترجمه ی کتاب« سیدتنا المعصومه زینب الکبری» می باشد.
وی در مقدمه ی این کتاب، مطلبی را درباره انگیزه نگارش این کتاب نوشت که خلاصه اش این است:
به مرضی گرفتار شدم که طول کشید و مداوای پزشکان مؤثّر نشد، برای طلب شفا، همراه خانواده به کربلا رفتم و بیماریم بیشتر شد. به نجف اشرف رفتم، همچنان بیماری مرا سخت در فشار قرار داده است، تا اینکه روزی در نجف اشرف یکی از دوستان که از زائران بود مرا با عدّه ای از علماء به خانه خود دعوت کرد، به خانه او رفتیم. در ان مجلس، یکی از علما فرمود: پدرم می گفت هر گاه حاجت و خواسته ای داری، خداوند متعال را سه بار به نام حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) بخوان که بدون شک خداوند خواسته ات را روا می سازد. من هم سه بار خداوند را به مقام حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) خواندم و شفایم را از خداوند گرفتم، به علاوه نذر کردم که اگر سلامتی خود را باز یابم، کتابی در شرح زندگی آن حضرت بنویسم.                                                                     کتاب آینه ایام/ صفحه 375

ای مردم ! انسان هر مقدار که ثروتمند باشد، باز از خویشاوندان خود بی‌نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع کنند. خویشاوندان انسان، بزرگ‌ترین گروهی هستند که از او حمایت می‌کنند و اضطراب و ناراحتی او را می‌زدایند و در هنگام مصیبت ها نسبت به او پرعاطفه‌ترین مردم باشند.
آگاه باشید! مبادا از بستگان تهیدست خود رو برگردانید و از آنان چیزی را دریغ دارید که نگاه داشتن مال دنیا زیادی نیاورد و از بین رفتنش کمبودی ایجاد نکند. آن کس که دست دهنده ی خود را از بستگانش باز دارد، تنها یک دست را از آنها گرفته اما دستهای فراوانی را از خویش دور کرده است؛
وکسی که پروبال محبت را بگستراند، دوستی خویشاوندانش تداوم خواهد داشت.
                                                                                                                                                                  نهج البلاغه/خطبه 23 /سمت دوم/ صفحه 69

امام رضا(علیه السلام) فرمود: خداوند عزّوجلّ سه چیز را با سه چیز دیگر همراه ساخته است:
به اقامه ی نماز و پرداخت زکات با هم فرمان داده است، پس کسی که زکات نپردازد، نماز او پذیرفته نمی شود.
به سپاسگزاری از خود(یعنی خدا) و سپاسگزاری از پدر و مادر فرمان داده است.پس کسی که از پدر و مادرش سپاسگزارینکند، از خداوند سپاسگزاری نکرده است.
به رعایت تقوا و صله ی رحم با هم فرمان داده است، پس کسی که صله ی رحم نکند، تقوای الهی را رعایت نکرده است.
                                                                                                                                                                 الخصال/ صفحه156