یا فارس الحجاز

مرحوم حجت الاسلام سید علینقی فیض الاسلام که ترجمه او بر نهج البلاغه و صحیفه سجادیه و قرآن، او را در محافل علمی و در همه جای کشور، معروف و مشهور نموده است، در سال 1324 ه. ق در سده خمینی شهر اصفهان متولّد شد و در سال 1405ه.ق در سنّ 81 سالگی دار دنیا را وداع گفت، و در قطعه 18 بهشت زهرا، ردیف103، قبر شماره 5 به خاک سپرده شد.
وی دارای عمر با برکتی بود و کتابهای بسیار و ارزنده ای از خود به یادگار گذاشت. از جمله کتابهای او، کتابی است به نام«خاتون دو سرا» که ترجمه ی کتاب« سیدتنا المعصومه زینب الکبری» می باشد.
وی در مقدمه ی این کتاب، مطلبی را درباره انگیزه نگارش این کتاب نوشت که خلاصه اش این است:
به مرضی گرفتار شدم که طول کشید و مداوای پزشکان مؤثّر نشد، برای طلب شفا، همراه خانواده به کربلا رفتم و بیماریم بیشتر شد. به نجف اشرف رفتم، همچنان بیماری مرا سخت در فشار قرار داده است، تا اینکه روزی در نجف اشرف یکی از دوستان که از زائران بود مرا با عدّه ای از علماء به خانه خود دعوت کرد، به خانه او رفتیم. در ان مجلس، یکی از علما فرمود: پدرم می گفت هر گاه حاجت و خواسته ای داری، خداوند متعال را سه بار به نام حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) بخوان که بدون شک خداوند خواسته ات را روا می سازد. من هم سه بار خداوند را به مقام حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) خواندم و شفایم را از خداوند گرفتم، به علاوه نذر کردم که اگر سلامتی خود را باز یابم، کتابی در شرح زندگی آن حضرت بنویسم.                                                                     کتاب آینه ایام/ صفحه 375