یا فارس الحجاز

ای مردم ! انسان هر مقدار که ثروتمند باشد، باز از خویشاوندان خود بی‌نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع کنند. خویشاوندان انسان، بزرگ‌ترین گروهی هستند که از او حمایت می‌کنند و اضطراب و ناراحتی او را می‌زدایند و در هنگام مصیبت ها نسبت به او پرعاطفه‌ترین مردم باشند.
آگاه باشید! مبادا از بستگان تهیدست خود رو برگردانید و از آنان چیزی را دریغ دارید که نگاه داشتن مال دنیا زیادی نیاورد و از بین رفتنش کمبودی ایجاد نکند. آن کس که دست دهنده ی خود را از بستگانش باز دارد، تنها یک دست را از آنها گرفته اما دستهای فراوانی را از خویش دور کرده است؛
وکسی که پروبال محبت را بگستراند، دوستی خویشاوندانش تداوم خواهد داشت.
                                                                                                                                                                  نهج البلاغه/خطبه 23 /سمت دوم/ صفحه 69