یا فارس الحجاز

فرزند آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی( رضوان الله تعالی علیه)نقل می کند:
یک روز مشاهده کردم عبای پدرم پاره است خدمت ایشان عرض کردم: عبای شما مناسب نیست.
ایشان فرمودند: می‌دانم و با منظور این عبا را بر دوش نهادم، زیرا بعضی از طلاب به عدم استطاعت مالی، توانایی خرید لباس‌های نو را ندارند. دوست دارم این‌گونه افراد وقتی مرا مشاهده می‌کنند، دلگرم باشند و به این مطلب توجه کنند که ملاک لباس نیست، بلکه آن‌چه در نزد خدا ارزش دارد، همان تقوا و خدمت به دین است و البته من کسی نیستم، ولی طلاب با چشم محبت به من نظر می‌کنند و وقتی مشاهده می‌کنند عبای من سوراخ است، در مورد لباس‌های خودشان دل‌شکسته نمی‌شوند.

️امام صادق (علیه السلام) فرمود:
لا یَنْبَغِى لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یَجْلِسَ مَجْلِساً یُعْصَى اللَّهُ فِیْهِ وَ لا یَقْدِرُ عَلَى‏ تَغْییرِه.
سزاوار نیست افراد با ایمان در مجلسى بنشینند که در آن گناه می شود و توانایى بر تغییر آن را ندارند. (اصول کافی، جلد2، صفحه 374)
شرح کوتاه‏ حدیث:
شرکت در مجلس گناه، گناه است اگرچه انسان مرتکب گناهى نشود و با اهل مجلس هم صدا نگردد، زیرا شرکت در چنان مجلسى عملًا امضاى گناه است، مخصوصا از طرف ما طلبه ها، مگر این که هدف او تغییر مسیر آن، و انجام وظیفه بزرگ امر به معروف و نهى از منکر باشد.
به علاوه مشاهده صحنه‏ هاى آلوده به گناه در حالى که انسان در برابر آن بی تفاوت بماند، روح را تاریک و زشتى گناه را در نظر کم می ‏کند، و شخص را به گناه عادت می دهد.

در انوار جزایری است که در سال قحطی در مسجدی، واعظی روی منبر می گفت: کسی که بخواهد صدقه بدهد، هفتاد شیطان به دستش می چسبند و نمی گذارند بدهد. مؤمنی پای منبر این سخنان را شنید، تعجب کنان به رفقایش گفت: صدقه دادن که این چیزها ندارد. اینک من مقداری گندم دارم؛ می روم و برای فقرا به مسجد می اورم. و از جایش حرکت کرد وقتی به خانه رسید و زنش از قصدش آگاه شد، شروع به سرزنش او کردکه در این سال قحطی رعایت زن و بچّه خودت را نمی کنی؟ شاید قحطی طولانی شد آن وقتما از گرسنگی بمیریم و چه و چه،خلاصه به قدری او را وسوسه کردکه آن مرد مؤمن دست خالی به مسجد نزد رفقا برگشت از او پرسیدند: چه شد؟دیدی هفتادشیطانک به دستت چسبیدند و نگذاشتند .
پاسخ دادمن شیطانها را ندیدم لکن مادرشان رادیدم که نگذاشت. داستانهای پراکنده/ جلد1/صفحه147
بعضی ها واقعاانسانهای بزرگی هستند با اینکه خود ندارند،می بخشند.

چتربازها چه عشقی می‌کنند وقتی سقوط می‌کنند!
هر چه ارتفاع بیشتر، سقوط برای آن‌ها لذت بخش تر است!
چرا؟ چون پشت آن‌ها گرم است به یک چتر.
ایمان هم چتر است، چتر نجات!
اگر ما اهل ایمان باشیم، دیگر از سقوط و افتادن و تهدید‌ها هیچ هراسی نخواهیم داشت و این است که قرآن کریم همه را به ایمان دعوت می‌کند، ایمانی از سر صدق نه ادعای گزاف.
ما که ادعای ایمان داریم بیایید اهل ایمان باشیم.

                                                                                                           منبع: مثل شاخه های گیلاس.

                                                                                                                دلنوشته های یک طلبه