یا فارس الحجاز

فرزند آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی( رضوان الله تعالی علیه)نقل می کند:
یک روز مشاهده کردم عبای پدرم پاره است خدمت ایشان عرض کردم: عبای شما مناسب نیست.
ایشان فرمودند: می‌دانم و با منظور این عبا را بر دوش نهادم، زیرا بعضی از طلاب به عدم استطاعت مالی، توانایی خرید لباس‌های نو را ندارند. دوست دارم این‌گونه افراد وقتی مرا مشاهده می‌کنند، دلگرم باشند و به این مطلب توجه کنند که ملاک لباس نیست، بلکه آن‌چه در نزد خدا ارزش دارد، همان تقوا و خدمت به دین است و البته من کسی نیستم، ولی طلاب با چشم محبت به من نظر می‌کنند و وقتی مشاهده می‌کنند عبای من سوراخ است، در مورد لباس‌های خودشان دل‌شکسته نمی‌شوند.