یا فارس الحجاز

وظیفه انسان نسبت به آبروی مومن
در شرع مقدس اسلام همه انسانها نسبت به آبرو ى مؤمن دو وظیفه مهم دارند:
حفظ آبرو مومن
هر گونه برخورد و سخن سرایى که موجب تزلزل شان و مرتبه برادر دینى بشود، از نظر اسلام نکوهیده است.
امام صادق(ع) در این باره مى فرماید:
آن که بر ضدّ مؤمنى به قصد آبروریزى و از بین بردن آقایى او سخنى گوید تا از چشم مردم بیفتد، خداوند او را از ولایت خود خارج و به طرف ولایت شیطان رها مى کند، ولى شیطان نیز او را نمى پذیرد. مَنْ رَوى عَلى مُؤْمِنٍ رِوایهً یُریدُ بِها شَیْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوَّتِه لِیَسْقُطَ مِنْ اَعْیُنِ النّاسِ اَخْرَجَهُ اللّهُ مِنْ وِلایَتِه اِلى وِلایَةِ الشَّیْطانِ فَلا یَقْبَلُهُ الشَّیْطانُ؛ (1)
دفاع از آبرو مومن
هر مسلمانى وظیفه دارد به اندازه توان خویش، نگذارد که دیگران آبروى برادر دینى اش را خدشه دار سازند. روایت است که مردى در حضور رسول اکرم (ص) از آبروى کسى سخن به میان آورد و در همان جا فردى دیگر در مقام دفاع از آن برآمد، حضرت فرمود:
مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ اَخیهِ کانَ لَهُ حِجاباً مِنَ النّارِ؛(2) کسى که جلوى آبروریزى برادر مؤمنش را بگیرد، از آتش دوزخ در امان است.
________________
(1) الکافى، ج 2، ص 358.
(2) وسائل الشیعه، ج 12، ص 293.