یا فارس الحجاز

قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند.

در حدیث است که پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) کسى را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است ، یعنى اینکه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.(1)

به شهدا و اسیرانى که کشته مى شوند نیز (مصبور) گفته مى شود. در مورد حیواناتى که زجزکش مى شوند نیز به کار مى رود.(2)

از مظلومیّت سیدالشهدا( علیه السّلام )و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن على( علیه السّلام) را در حالى که هنوز رمق دربدن داشت ، مورد ضربه هاى شمشیر و نیزه قرار دادند.

امام سجاد( علیه السّلام ) بعنوان افشاگرى از ستم یزیدیان ، در خطبه اى که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود:

(اَنَا ابنُ مَن قُتِلَ صَبْرا وَ کَفى بِذلِکَ فَخرا)(3)

من پسر کسى هستم که به (قتل صبر) کشته شد و همین افتخار مرا بس !

در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به (قتل صبر) کشت .(4)


منابع:
1- مجمع البحرین ، کلمه (صبر) .
2- دائرة المعارف الاسلامیه ، ج 14 ، ص 137 .
3- اعیان الشیعه ، ج 1 ، ص 614 ، مقتل الحسین ، مقرّم ، ص 411 ، مناقب ، ابن شهر آشوب ، ج 4 ، ص 115 .
4- تاریخ الاسلام ، ذهبى ، ج 5 ، ص 21

‌