یا فارس الحجاز

نکاتی آموزنده از زبان حضرت آیت الله بهاءالدینی (رحمت الله علیه):«به یاد دارم بیش از شانزده سال نداشتم که یک ساعت قبل از اذان صبح در فیضیه قدم می زدم و گاهی که نگاهم به حجره هامی افتاد تمام جراغهای آنها را روشن می دیدم, به طوری که به جز یک حجره ,همه طلاب مشغول تهجد وشب زنده داری بودند. آن چنان با نشاط بودند که گویی فشار فقررا متوجه نمی شدند.در آن روز بیشترین وقت طلاب, صرف مسأله ی تهذیب نفس می شد. برای آنان ملاک خوبی وبدی, علم, قدرت,خدمت, سخنوری و دم از ولایت زدن واین گونه چیزها نبود, بلکه تمامی همت و هدف آنهاتهذیب نفس بود و بس!با تهذیب نفس,علم به بار می نشیندو ثمره می دهد.قدرت, مفید می شود و خدمت,ارزش می یابد. ارج و بهای افرادبه خودسازی, تهذیب نفس وتوجه به خداست.هرچه تهذیب افزایش یابد,مشکلات و نابسامانیها آسان وقابل حل می شوندودرپی آن تأیید الهی مسائل راحل می کند و اگر خدای ناکرده این وظیفه ی اصلی فراموش شد,تمامی زحمات هدر می رود.آری تهذیب نفس است که مسئولین را صالح ودلسوز,روحانیت رامؤفق و مؤثر و سرانجام جامعه را پاک وبا صفا می کند.» آیت بصیرت,صفحه 74-72