یا فارس الحجاز

شهید محمد رضا تورجی زاده
هنگامی که به مرخصی می آمد روزهای
دوشنبه و پنج شنبه روزه مستحبی می گرفت. با روزه گرفتن روح خود را صیقل می داد. در جبهه نیز همین کار را میکرد. یک روز همه ی بچه ها را جمع کرد و پرسید: شماها روزه بدهکار نیستین؟(به دلیل حضور در عملیات و رفت و آمد روزه بدهکار بودند) گفتند: چرا؛ گفت: پس بیایید همه با هم روزه هایمان را قضا کنیم. سحرها خودش زودتر از بقیه بیدار می شد، و سحری بچه ها را آماده میکرد، چای را درست می کرد و بعد
همه را صدا میزد. با دوستانش تصمیم گرفت تا قضای روزه ی همرزمانی که شهید شده اند را به جای آورند .

خصوصیت رفتاری شهید

یک روز بعدازظهر باهم به سنگر عده ای از دوستان رفتیم. آن ها چای آتشی درست کرده بودند که واقعا بعد از ناهار و توی آن هوای گرم می چسبید. چای را ریختند و با
سینی دور می گرفتند. وقتی به شهید تورجی رسید؛ چیزی نگفت و چای را برداشت. ولی بعد هنگام صحبت یواشکی به من که کنارش بودم گفت: علی لیوان چای مرا با لیوان خالی خودت جا به جا کن؛ من روزه ام؛ من هم همین کار را کردم و چای را خوردم؛ شهید تورجی نخواست بگوید روزه است و بچه ها از این که جلویش چای خورده بودند خجالت بکشند.