یا فارس الحجاز

آقاجواد یه اخلاقی داشت که از روح بزرگش نشأت می‌گرفت.
جاهایی که باهاش بودم گه گاه می‌دیدم کسی دست نیاز به سمتش دراز می‌کنه، دست خالی بر نمی‌گشت.
یک بار در بازار کربلا غذا خوردیم که شخصی آمد و گفت من گشنه هستم و او همه‌ی آنچه برای خودمان سفارش داده بود، بدون کاستی برایش سفارش داد.
بهش گفتم آخه تو از کجا میدونی یارو فیلم بازی نمی‌کنه؟
گفت: من به فیلمش کاری ندارم. مگه وقتی ما از خدا چیزی می‌خواهیم، او نگاه می‌کنه که ما لیاقتش را داریم یا نه؟ خدا کریمه و به کرمش می‌بخشه نه لیاقت ما.
تمام محاسباتم از دنیا به هم ریخت…
راوى : دوست شهید
فرمانده والامقام
مدافـــع حــــرم
شهیــد جوادعلی حسناوی