یا فارس الحجاز

هـرجـا غصـہ دار شـدی #استغفـار کن”
استغفـار امـان انسـان اسـت
بـه این کـاری نـداشتـه بـاش که چـرا محـزون شده ای ، اذیتت کرده اند؟ گناهی کردی؟
محزون کـه شـدی استغفـار کـن.
چـه غـم خـود را داشتـه بـاشی و چـه غـم مومنـیـن را،استغفـار غـم هـا را از بیـن میبـرد.
همـانطـور کـه وقتـی خـطا میکنی همه صدمـه میخورنـد ، مـثلا وقتی چند نفـر کفران می کنند به همـه ضرر می رسـد ، استغفـار کـه میکنی بـه همـه مـا سـوای خـودت نفـع میرسـانـی

فضائل امیرالمومنین(ع) در کتب اهل سنت
این حدیث را پیامبر (صلی الله علیه و آله) در غزوه خیبر بیان فرمودند.
وقتی که قلعه خیبر در محاصره مسلمین قرار گرفت، برخی از اصحاب بزرگ به همراه سربازانی برای فتح خیبر پیش‌قدم شدند ولی در نهایت هیچ‌کدام نتوانستند از دیوارهای بزرگ خیبر عبور و قلعه را فتح کنند.
وقتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) این صحنه را مشاهده کردند فرمودند: لأُعْطِیَنَّ هَذِهِ الرَّایَةَ رَجُلاً یَفْتَحُ اللَّهُ عَلَى یَدَیْهِ یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُه.
فردا پرچم را به‌دست مردی خواهم داد که خداوند خیبر را به‌دست او فتح خواهد کرد. او فردی است که خدا و پیامبر را دوست دارد و خدا و پیامبر نیز او را دوست دارند.
فردای آن روز همه منتظر بودند تا ببینند پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرچم را به‌دست چه کسی خواهد داد.
حضرت فرمودند: علی را بگویید بیاید. عرض کردند: یا رسول الله! علی (علیه السلام) مریض است، چشم‌هایش درد می‌کند، حضرت مقداری از آب دهان مبارک را به چشم علی (علیه السلام) مالیدند و حضرت شفا پیدا کرد. سپس پرچم را به او دادند، حضرت علی (علیه السلام) به سمت خیبر رفتند و درب خیبر را از جا کنده و قلعه را فتح کردند.
منبع:
- صحیح مسلم؛ دارالجیل؛ بیروت؛ بی تا؛ ج 7؛ ص 121
- صحیح بخاری؛ دارطوق النجاه؛ 1422ق؛ ج 5؛ ص 18

شیخ محمدتقی بافقی
منــزل ایشان نزدیک منــزل ما بود. من شاهد بودم ایشان اصلا از اجناس خارجی اسفاده نمی کرد. سرتاپا کرباس می پوشید. عــبا، قــبا و پیراهن از جنس کــرباس بود. چایی ایرانی با خرما یا توت خشک می خورد. از سماور حلبی و فنجان و قوری گلی که همه ساخت قم بود استفاده می کرد. مطــلقا از اجناس خارجی استفاده نمی کرد. خوراکش بسیار ساده بود. نان دوغ و کشک.
راوی: علی اصغر فقیهی

?پروفسوری که از آیت‌الله العظمی خوانساری اجازه اجتهاد داشت
پروفسور فیض در حوزه علمیه قم و نجف به تحصیل دروس سطح خارج فقه و اصول نزد آیات عظام محمد کاظم شیرازی و سیدابوالقاسم خویی مرجع مشهور شیعه مشغول شد و از آیت‌الله العظمی محمدتقی خوانساری، آیت الله العظمی محمد فیض و آیت الله شیخ عباسعلی شاهرودی اجازه اجتهاد را اخذ کرد.

به مناسبت سالروز شهادت امام هادی علیه السلام
علی بن محمد بن علی ( 15ذی‌الحجه 212 ه، در صریا مدینه – 3رجب 254 ه، سامَرّاء) معروف به علیّ النقی و هادی؛ فرزند امام جواد(ع) و دهمین امام شیعیان می باشد. آن حضرت به القاب دیگری مانند: « عالم »، « فقیه »، « امین » و « طیب »، شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان نیز « ابوالحسن » است.
آن حضرت، دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود و عظمت شخصیت آن بزرگوار (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.
«زیارت غدیریه» یکی از یادگارهای ارزشمند امام هادی(ع) است که ضمن بیان فضایل امام علی(ع) و مشکلات سیاسی و اجتماعی آن روزگار، با بیان نشانه‌هایی از قرآن و روایات، سند معتبر و گران‌بهایی برای اثبات ولایت امیرالمومنین(ع) به شمار می‌رود.
و نیز زیارت جامعه کبیره که از زبان امام علی النقی(ع)، است؛ اگرچه به شیوهٔ خطابی و گفتاری است؛ اما درحقیقت بیانگر جایگاه امامت در تشیع است.
مدت 33 سال امامت آن حضرت با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوکل عباسی معاصر بود. و از آنجا که آن حضرت و فرزند گرامی ایشان؛ امام حسن عسکری ( علیهما السلام )، درسامَرّاء( محله عسکر) تحت نظر خلفای بنی عباس قرار داشتند به « عسکریین » شهرت یافتند.
سرانجام آن امام همام، به تحریک معتز و توسط متوکل عباسی در سال 254 هجری مسموم گردید و به شهادت رسید، و پیکر مطهرش درسامَرّاء(سُرِّ مَن رَأیٰ؛ شاد شود هر که آن را بدید) رخ در نقاب خاک کشید.