یا فارس الحجاز

به مناسبت سالروز شهادت امام هادی علیه السلام
علی بن محمد بن علی ( 15ذی‌الحجه 212 ه، در صریا مدینه – 3رجب 254 ه، سامَرّاء) معروف به علیّ النقی و هادی؛ فرزند امام جواد(ع) و دهمین امام شیعیان می باشد. آن حضرت به القاب دیگری مانند: « عالم »، « فقیه »، « امین » و « طیب »، شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان نیز « ابوالحسن » است.
آن حضرت، دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود و عظمت شخصیت آن بزرگوار (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.
«زیارت غدیریه» یکی از یادگارهای ارزشمند امام هادی(ع) است که ضمن بیان فضایل امام علی(ع) و مشکلات سیاسی و اجتماعی آن روزگار، با بیان نشانه‌هایی از قرآن و روایات، سند معتبر و گران‌بهایی برای اثبات ولایت امیرالمومنین(ع) به شمار می‌رود.
و نیز زیارت جامعه کبیره که از زبان امام علی النقی(ع)، است؛ اگرچه به شیوهٔ خطابی و گفتاری است؛ اما درحقیقت بیانگر جایگاه امامت در تشیع است.
مدت 33 سال امامت آن حضرت با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوکل عباسی معاصر بود. و از آنجا که آن حضرت و فرزند گرامی ایشان؛ امام حسن عسکری ( علیهما السلام )، درسامَرّاء( محله عسکر) تحت نظر خلفای بنی عباس قرار داشتند به « عسکریین » شهرت یافتند.
سرانجام آن امام همام، به تحریک معتز و توسط متوکل عباسی در سال 254 هجری مسموم گردید و به شهادت رسید، و پیکر مطهرش درسامَرّاء(سُرِّ مَن رَأیٰ؛ شاد شود هر که آن را بدید) رخ در نقاب خاک کشید.