یا فارس الحجاز

۱- نحوه فراخواندن حضرت عباس(ع) هنگام خروج از مدینه: «این اخی؟ این کبش کتیبتی، این قمر بنی هاشم; کجاست برادرم، کجاست سردار سپاهم، کجاست ماه بنی هاشم .» (فرهنگ عاشورا، ص 386)
2- نحوه پاسخ دادن به سوال حضرت قاسم(ع) درباره شهادت خویش: «ای والله، فداک عمک، انک لاحد من یقتل من الرجال معی; به خدا سوگند، همینطور است . عمویت فدایت باد . تو یکی از مردانی هستی که با من به شهادت خواهند رسید .» (مدینة المعاجز، ج 4، ص 214)
3- لحظه وداع با دخترش سکینه: «یا نور عینی! کیف لایستسلم للموت من لا ناصر له و لامعین ; ای نور چشم من! کسی که یار و یاوری ندارد چگونه تسلیم مرگ نباشد؟!» (ناسخ التواریخ، ج 2، ص 360)
4- لحظه فرستادن برادرش حضرت عباس(ع) برای خبر گرفتن از سپاه دشمن: «یا عباس! ارکب، بنفسی انت یا اخی، حتی تلقاهم، فتقول لهم: ما لکم؟! و ما بدالکم؟! ; برادرم عباس! جانم به فدایت، سوار شو و به نزد اینان برو و به آنان بگو: شما را چه شده و چه چیزی برای شما آشکار شده است؟!» (تاریخ طبری، ج 4، ص 315)
5- در هنگام خداحافظی با فرزندش امام سجاد(ع) ، در روز عاشورا : «یا ولدی! انت اطیب ذریتی و افضل عترتی و انت خلیفتی علی هؤلاء العیال والاطفال; پسرم! تو پاکیزه ترین فرزندان من هستی و بهترین خاندان من می باشی، تو جانشین من در [سرپرستی] این زنان و کودکان خواهی بود .» (موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص 486)

شیخ‌رجبعلی‌خیاط (ره):
اگر مواظب دلتان باشید،
و غیر خدا را در آن راه ندهید،
آنچه را دیگران نمی‌بینند شما می‌بینید،
و آنچه دیگران نمی‌شنوند شما می‌شنوید.

از بزرگی پرسیدند؛
برکت در مال یعنی چه؟
درپاسخ مثالی زد و گفت:
گوسفند درسال یکبار زایمان می کند
وهر بار هم یک بره به دنیا می آورد .
سگ در سال دو بار زایمان میکند و هر
بار هم حداقل 7-6 بچه.
به طور طبیعی شما باید گله های سگ
را ببینید که یک یا دو گوسفند در کنارآن
است‌ولی درواقع برعکس است.
گله های گوسفند را می بینید و یک یا
دو سگ درکنار آنها چون خداوند برکت
را در ذات گوسفند قرار داد و از ذات
سگ برکت را گرفت.
مال حرام اینگونه است.
فزونی دارد
ولی برکت ندارد

به علامه (طباطبایی) عرض کردم آقا! من عجول وبی صبرم، حوصله معطلی ندارم! در یک جمله برایم عصاره همه معارف اسلام را بیان کنید!
خنده ملیحی کرد و فرمود: با همه مهربان باش!
آشنای آسمان، صفحه160

‍ حاج محمداسماعیل دولابی: توابین کسانی هستند که دائم خانه‌ی دل را تمییز می‌کنند، لذا اگر یک آشغال ریز هم در آن باشد، پیداست و نمود می‌کند و از همان هم توبه می‌کنند، چون هرچه پاک‌تر می‌شوند، گناهان جدیدتری بر آن‌ها مکشوف می‌شود و الا اگه خانه‌ی دل کثیف باشد، چیزهای بد هم نمودی ندارد.
لذا اگر بعضی رفقا خیلی حساس‌اند و زود از چیزی محزون می‌شوند به جهت تمیزی و پاکی روح آن‌هاست.
مصباح الهدی ص 265