ناگهانی رسیدن مرگ
امیرالمؤمنین علیه السلام
تارک التّأهّب للموت و اغتنام المهل، غافل عن هجوم الاجل
کسی که آماده شدن برای #مرگ و غنیمت شمردن مهلت را واگذارده، از ناگهانی رسیدن مرگ غافل و بیخبر است.
غررالحکم،باب الموت
امیرالمؤمنین علیه السلام
تارک التّأهّب للموت و اغتنام المهل، غافل عن هجوم الاجل
کسی که آماده شدن برای #مرگ و غنیمت شمردن مهلت را واگذارده، از ناگهانی رسیدن مرگ غافل و بیخبر است.
غررالحکم،باب الموت
آلوسی فقیه و مفسر بزرگ اهل سنت در اواخر عمرش جملات عجیبی درباره امیرالمؤمنین داره:
میگه اینکه علیبنابیطالب در وسط خانه خدا بدنیا اومده یک امر مشهوریه ولی این موضوع اسراری داره، یکی از اسراری که میگه اینه
وَ ما اَحرى بِإمام اَلائمّه اَن یَکنَ وَضعهُ فیما هوَ قِبلة لَلمومنین
امام امامان وقتی میخواست به دنیا بیاد، جایی شایسته تر از قبله مؤمنان نبود که او، آنجا قرار بگیره
حالا چرا؟ در ادامه میگه:
سُبحانَ مَن وضع اَلاشیاءَ فی مَواضِعها و هوَ اَحکم الحاکمین
پاک و منزه است خدایی که هر چیزی رو در جای شایسته خودش قرار میده و خدا حکیم ترین حکیمان است.
منبع: آلوسی، شرح الخريدة الغيبية في شرح القصيدة العينية، لعبد الباقي أفندي العمري، ص15
امام صادق علیه السلام:
پدرم مرا به سه چیز ادب آموخت و از سه چیز نهی فرمود.
سه نکته ادب این بود که فرمود:
فرزندم! هرکس با دوست بد بنشیند سالم نمى ماند
و هر کس گفتارش را کنترل نکند پشیمان مى شود
و هر کس به جایگاه هاى بد وارد شود مورد بدگمانى قرار مى گیرد (زیر سؤال مى رود)
و آن سه چیز که مرا از آن نهى فرمود:
دوستى با کسى که چشم دیدن نعمت کسى را ندارد
️ و با کسى که از مصیبت دیگران شاد مى شود
و دوستی با سخن چین.
تحف العقول ص376
چرا هنگام ذکر لقب خاص حضرت صاحب الزمان (عج) از جا برمی خیزیم؟
از امام صادق علیه السلام پرسیده شد: چرا هنگام شنیدن نام «قائم» باید برخیزیم؟ حضرت فرمود: «برای او، غیبتی طولانی هست و این لقب، یادآور دولت حق آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت او است؛ لذا آن حضرت، از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هرکس که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز میکند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هربنده خاضعی مقابل صاحب عصر خود-هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد-از جای برخیزد؛ پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند سبحانه و تعالی بخواهد.
عوالم العلوم، ج26/1، ص168
خداوند تبارک و تعالی میفرماید:
یا مُطْلَقاً فِی وِصٰالِنا، اِرْجِع؛ وَ یا مُحلفا عَلِیِّ هجرنا، کَفَر؛ أَنَّما ابعَدنا اِبْلیس لِانَه لَمْ یَسْجُدُ لَکَ، فَواعَجَبا کَیْفَ صَالَحَتْه وَ هَجَرتَنا
ای کسی که وصال ما را ترک کردهای، برگرد.و ای کسی که بر جدایی از ما سوگند خوردهای، سوگند خود را بشکن.
ما ابلیس را برای این از خود راندیم که بر تو سجده نکرد، پس چقدر عجیب است که تو او را دوست خود گرفتهای و ما را ترک کردهای….
بحرألمعارف، جلد 2، فصل 62