یا فارس الحجاز

از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت شده است:«هر گاه بنده ای بخواهد گناهی کند، ملائکه می گویند: پروردگارا! این بنده قصد گناهی دارد(یعنی میل به گناه پیدا نموده) و خدا بیناتر است. خدا فرماید: مراقب او باشید، اگر آن گناه را به جا آورد مثل آن بر او ثبت کنید و اگر آن را ترک نمود به جای آن گناه که نیّت داشت؛ برایش ثواب ثبت کنید؛ زیرا به خاطر من از آن صرف نظر کرده است.»
                                                                                                 محجه البیضاء/ جلد5/ صفحه76

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله): محبوب ترین خلایق نزد خدا، جوان خوش سیمایی است که جوانی و زیبایی خود را برای خدا و در راه طاعت او بگذارد. خداوند رحمان به وجود چنین جوانی بر فرشتگان می بالد و می فرماید:«این است بنده ی راستین من!»
                                                                                                                          میزان الحکمه/ حدیث9096

از موسی بن سیار منقول است که گفت: در رکاب امام رضا(علیه السلام) حرکت می کردیم، هر دو پیشاپیش قافله در حرکت بودیم؛ قافله ی اصحاب و مؤمنین در دنبال بودند. وقت نماز شد حضرت پیاده شدند، به من فرمودند: اذان بگو تا نماز بخوانیم. عرض کردم: آقا! تأمّل بفرمایید تا قافله برسد همه با هم نماز بخوانیم. حضرت فرمود: «هرگز نماز را از اول وقت عقب نینداز»
من اذان گفتم و نماز را با حضرت خواندم. سپس حرکت کردیم . بعد دیدیم از دور جنازه ای را روی دست گرفته اند و می خواهند ببرند دفن کنند. امام رضا(علیه السلام) تا چشمشان به جنازه افتاد، رو به جنازه شتافته و خودشان را به آن رساندند. جنازه را به دوش گرفتند و به تعبیر راوی خودشان را به جنازه می چسبانیدند یعنی نهایت اشتیاق و علاقه شان را اظهار می داشتند.
از مضمون روایت اینطور فهمیده می شود که پس از غسل و کفن بوده است. می گوید: حضرت در قبر او وارد شدند و خودشان جنازه را گرفته و در قبر نهادند، هنگامی که صورتش را می خواستند به روی خاک گذارند، جنازه را در بر گرفتند و فرمودند: گوارا باد بر تو به انچه رسیدی و ایّام اندوه و غصّه گذشت. صورت به صورت گذاشتند و از قبر بیرون آمدند.
عرض کردم: آقا شما که قبلاً اینجا تشریف نیاورده بودید، این شخص کی بود؟ فرمودند: دوستی از دوستان مابود امّا ما را ندیده بود. عرض کردم: او را از کجا شناختید؟ فرمودند: آیا نمی دانی که هر بامداد و پسین عمل هر مؤمنی را به ما عرضه می دارند…
                                                                                   داستانهای پراکنده از آثار شهید آیت الله دستغیب/ جلد 3/ صفحه 176-175

رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: جبرئیل به من خبر داد: خداوند فرشته ای به زمین فرستاد. فرشته راه می رفت، تا به در خانه ای رسید، دید مردی کنار در خانه از صاحب خانه اجازه ی ورود می گیرد.
فرشته به او گفت: با صاحب این خانه چه کار داری؟ او گفت: صاحب خانه برادر مسلمان من است که می خواهم برای خدا زیارتش کنم.
فرشته گفت: غیر از این منظور به این جا نیامده ای؟ او گفت: خیر. فرشته به او گفت:« من فرستاده ی خدا به سوی تو هستم. خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: بهشت برای تو واجب شد. سپس گفت: خداوند می فرماید: هر مسلمانی که از مسلمانی دیدار کند، او را دیدار نکرده، بلکه مرا دیدار کرده است و بهشت به عنوان پاداش او بر عهده ی من است.»                                                                                                                                 اصول کافی/ جلد2/ باب زیارت الاخوان/ حدیث3

هر گاه زائر در بین راه بمیرد، پس در خبر است از امام صادق(علیه السلام) که ملائکه در تشییع جنازه ی او حاضر می شوند و کفن و حنوط از بهشت برای او آورندو بر او نماز گزارند و از ریحان بهشت در زیر او فرش می کنند و زمین از اطراف او در قبر گشاده می شود از هر سمت به قدر سه میل و دری از بهشت به به سوی قبرش می گشایند که از روح و ریحان آن بر او داخل می شود تا روز قیامت.                                                                 کامل الزیارات/ باب 44/ صفحه 123