یا فارس الحجاز

«آب بر آب ریختن»:
در عملیات بدر که با رمز یازهرا(س) شروع شده بود، در برزگراه بغداد - بصره وقتی بچه ها به رودخانه دجله رسیدند، در نهایت تشنگی، کف بر آب زدند اما به یاد ابوالفضل العباس(ع)، سردار سپاه آقا امام حسین(ع) آب را بر آب ریختند و ننوشیدند و همه با هم این شعار را که زبان حال قمربنی هاشم(ع) بود سر دادند: «تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده» و بعد قمقمه های خود را برای تبرک پر از آب کردند و به یاد حماسه آفرینی های عاشورای حسینی از آنجا گذشتند. همین ادب را فرزندان امام در عملیات کربلای ١ نیز از خود نشان دادند؛ عملیاتی که رمز آن نام مقدس کسی بود که وقتی از اسب به زمین افتاد، آقا ابی عبدالله(ع) فرمود: «الان انکسر ظهری.» بعضی از بچه ها در این عملیات تنها قمقمه آب و آذوقه حیات خویش را به نام نامی آن سردار بر زمین ریختند و با لب تشنه به مقابله با کفار بعثی رفتند. این سنت را در مانورها و راه پیمایی ها نیز حفظ می کردند و با خالی کردن آب قمقمه خود سعی می کردند هم توان رزمی خود را در برخورد با دشمن افزایش دهند و هم یاد سردار سپاه امام حسین(ع) را زنده نگه دارند.