یا فارس الحجاز

«آب بر آب ریختن»:
در عملیات بدر که با رمز یازهرا(س) شروع شده بود، در برزگراه بغداد - بصره وقتی بچه ها به رودخانه دجله رسیدند، در نهایت تشنگی، کف بر آب زدند اما به یاد ابوالفضل العباس(ع)، سردار سپاه آقا امام حسین(ع) آب را بر آب ریختند و ننوشیدند و همه با هم این شعار را که زبان حال قمربنی هاشم(ع) بود سر دادند: «تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده» و بعد قمقمه های خود را برای تبرک پر از آب کردند و به یاد حماسه آفرینی های عاشورای حسینی از آنجا گذشتند. همین ادب را فرزندان امام در عملیات کربلای ١ نیز از خود نشان دادند؛ عملیاتی که رمز آن نام مقدس کسی بود که وقتی از اسب به زمین افتاد، آقا ابی عبدالله(ع) فرمود: «الان انکسر ظهری.» بعضی از بچه ها در این عملیات تنها قمقمه آب و آذوقه حیات خویش را به نام نامی آن سردار بر زمین ریختند و با لب تشنه به مقابله با کفار بعثی رفتند. این سنت را در مانورها و راه پیمایی ها نیز حفظ می کردند و با خالی کردن آب قمقمه خود سعی می کردند هم توان رزمی خود را در برخورد با دشمن افزایش دهند و هم یاد سردار سپاه امام حسین(ع) را زنده نگه دارند.

امام صادق علیه السلام:
پدرم مرا به سه چیز ادب آموخت و از سه چیز نهی فرمود.
سه نکته ادب این بود که فرمود:
 فرزندم! هرکس با دوست بد بنشیند سالم نمى ماند
 و هر کس گفتارش را کنترل نکند پشیمان مى شود
 و هر کس به جایگاه هاى بد وارد شود مورد بدگمانى قرار مى گیرد (زیر سؤال مى رود)
و آن سه چیز که مرا از آن نهى فرمود:
دوستى با کسى که چشم دیدن نعمت کسى را ندارد
️ و با کسى که از مصیبت دیگران شاد مى شود
و دوستی  با سخن چین.
تحف العقول ص376

سه وصیت حضرت خدیجه سلام الله علیها
حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. پیغمبر (ص) به عیادت وی رفت و فرمود: ای خدیجه، اما علمت ان الله قد زوجنی معک فی الجنه: آیا می دانی که خداوند تو را دربهشت نیز همسرم ساخته است!؟
آنگاه از خدیجه دل جویی و تفقد کرد؛ او را وعده بهشت داد ودرجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.
چون بیماری خدیجه شدت یافت، عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن.
پیامبر (ص) فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی. در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی.
عرض کرد: یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید؛ و به فاطمه زهرا (س) اشاره کرد. چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا کسی از زنان قریش به اوآزار برساند. مبادا کسی به صورتش سیلی بزند. مبادا کسی بر اوفریاد بکشد. مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای داشته باشد.
اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم. آن را به فاطمه عرض می کنم تا او برایت بازگو کند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود: نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می خواهم مرا درلباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی.
پس فاطمه زهرا (س) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر (ص) عرض کرد. پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبراکرم (ص) غسل و کفن وی را به عهده گرفت. 
ناگهان جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم. 
منبع : بحارالانوار،ج9،ص14
شجره طوبی، ج 2،ص 235 پند تاریخ، ج 2،ص 22
برگرفته از کتاب حضرت خدیجه(علیها السلام) مادر امت نوشته: محمد محسن طبسی

سلام محبوبم امام زمانم
روزه دار روی زیبای توایم
کی شود تا وقت افطار
جرعه ای از جام شیرین نگاهت
قسمت این سفره دل ها شود
اللهم_عجل_لولیک_الفرج_الساعه
تعجیل در فرج صلوات

چرا هنگام ذکر لقب خاص حضرت صاحب الزمان (عج) از جا برمی خیزیم؟
از امام صادق علیه السلام  پرسیده شد: چرا هنگام شنیدن نام «قائم» باید برخیزیم؟ حضرت فرمود: «برای او، غیبتی طولانی هست و این لقب، یادآور دولت حق آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت او است؛ لذا آن حضرت، از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هرکس که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز می‌کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هربنده خاضعی مقابل صاحب عصر خود-هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد-از جای برخیزد؛ پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند سبحانه و تعالی بخواهد.
عوالم العلوم، ج26/1، ص168