پروردگارا! ببخش مرا از اين كه از دست دادن ماديات، بيشتر از نداشتن معنويات ناراحتم مي كند.
از علی تا به علی فاصله، یک آینه است
آن علی از نجف و این علی از خامنه است
گفتند که عاشقی و آرام نهی
در باغ خیال، خم ابروی که ای
گفتند بگو، به قصد قربت گفتم
سید علی الحسینی الخامنه ای
گفتم کجا، گفتا دمشق گفتم چرا، گفتا که عشق
گفتم وّکی گفتا که حال گفتم بمان، گفتا محال
گفتم مرو، گفتا که لا برپاست آن جا کربلا
باید دلی یاری کنم زینب علمداری کنم
گفتم چه داری با حسین گفتا وفای عهد و دین
گفتم حرامی بسته راه گفتا که زینب بی پناه
گفتم که راه چاره چیست گفتا فقط آزادگی است
گفتم مرو خوبم ز دست گفتا که زینب بی کس است
گفتم چه بغضت در گلو گفتا غم معجود مو
گفتم چه جویی در دمشق گفتا که جانبازی به عشق
گفتم چه خواهی یاس را گفتا، شدن عباس را
گفتم سرت گردد جدا گردد به دست اشقیا
گفتا فدای فاطمه پا و سر و دستم همه
گفتم اگر گردی هلاک؟ صد پاره تن اُفتی به خاک
گفتا که می گردم شهید در پیش زهرا رو سفید
ابان بن تغلب که از اصحاب امام صادق(علیه السلام) است، کوید: من با آن حضرت مشغول طواف خانه‌ی کعبه بودیم. ناگاه یکی از دوستان به من اشاره کردکه بیا برویم، حاجتی دارمآن را انجام دهیم. من دوست نداشتم امام(علیه السللام) را تنها بگذارم وبا اوبروم. در حین طواف، باز او اشاره کرد بیا! حضرت اورادید، به من فرمود: او کیست؟ گفتم یکی از اصحاب ما است.فرمود : او نیز شیعه است؟ گفتم: آری. فرمود:برو به سوی او. گفتم: ایا طوافم را قطع کنم؟ فرمود: آری. گفتم: گر چه طواف واجب باشد؟ فرمود: گر چه چنین باشد. اصول کافی، جلد2(به نقل از داستانهای صاحبدلان، جلد1، صفحه196)
و چقدر زیباست حدیثی که در مورد قرض دادن به مؤمن در کتاب ثواب الاعمال، صفحه 356، حدیث515 بیان شده است:
جابر از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: کسی که به مؤمنی قرض بدهدو صبر کند تا وضع مالیش خوب شود، آن مال پاک خواهد ماند و فرشتگان بر قرض دهنده درود می فرستند تا زمانی که قرض گیرنده قرض خود را أدا کند.
مرحوم کلینی بزرگوار, صاحب کتاب شریف کافی در روایتی نقل می کند:
کام کودک خود را به آب فرات و تربت قبر امام حسین(علیه السلام) بردارید، اگر نبود، با آب آسمان کامش را بردارید. وسایل الشیعه, جلد21, صفحه409
این اولین غذای جسم کودک ولی اولین غذای روح او باید چه باشد؟
می گویند اولین عضوی که از نوزاد کار خود را شروع می کند, گوش اوست و شیوه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم(علیهم السلام) اذان و اقامه گفتن در لحظات اول تولد، در گوش راست و چپ نوزاد بود و این نشان می دهد که آوای توحید، نبوّت، امامت، زمزمه‌ی شتاب به سوی فلاح و نماز باید گوش کودک را نوازش دهد تا زندگی و حیات را با این واقعیات شروع و با آنها ختم کند؛ مسلمان به دنیا وارد گردد و مسلمان از دنیا برود.مواظب اولین غذای نوزادمان باشیم.
