یا فارس الحجاز

تجربه های من از کالای ایرانی
حدود دو سال پیش تازه منتقل شده بودیم شهر جدید. می خواستیم یک جا کادو ببریم از یکی از دوستامون که خانم حاج آقا بود خواستم با من بیاید بازار چند تا وسیله بخرم. ایشون کاملا همه را می شناخت و می دونست چی را باید کجا خرید. رفتیم پتو فروشی. بعد از احوالپرسی. سراغ پتو گرفت. مغازه دار گفت دارم ولی به درد شما نمی خوره. با تعجب گفتیم چرا؟ روبه دوستم کرد و گفت: این پتوها خارجیه و شما که خانم حاج آقا هستی این ها را نمی خری چون آقا گفتن جنس خارجی نخرید. هردو جا خوردیم. فکرهای زیادی توی ذهنم جابه جا می شد. چقدر ما روحانیون زیر ذره بین هستیم و مردم چه انتظاراتی از ما دارند که خودمان بی خبریم. فکر بعدی را نتونستم توی ذهنم نگه دارم گفتم: آقا فقط به ما گفتند؟ شما چرا جنس خارجی میارید؟ گفت بالاخره ما کاسبیم و خیلی ها هم دنبال جنس خارجی می گردند همه که مثل شما مقید نیستند. از همون لحظه به بعد هر خریدی رفته ام فقط سراغ جنس ایرانی را گرفته ام حتی اگر کیفیتش در ظاهر بد بوده و قیمتش گرانتر.