یا فارس الحجاز

روزی حضرت عیسی(علیه السلام) در محلی نشسته بود، پیرمردی با کلنگ زمین را برای زراعت زیر و رو میکرد. آن حضرت گفت: خدایا! آرزو را از دل این مرد به کلّی زائل کن. در این موقع پیرمرد کلنگ خود را یک طرف انداخت و روی زمین خوابید. ساعتی گذشت، عیسی(علیه السلام ) باز عرض کرد: خداوندا! دو مرتبه آرزو را به او برگردان. ناگاه آن مرد از جا حرکت کرده، شروع به کار نمود. حضرت عیسی(علیه السلام) جلو رفته،پرسید: پیرمرد! چطور شد کلنگ را به زمین گذاشتی، باز بعد از ساعتی به کار مشغول شدی؟ گفت: در بین کار کردن به خودم گفتم: تا کی باید زحمت بکشی. تو مردی پیر و افتاده ای(شاید اجل همین الان به سراغت آمد) با این اندیشه از کار دست کشیدم.هنگامی که دوباره شروع به کار کردم، به خود گفتم:بالأخره فعلأ زنده هستی و برای هر موجود زنده وسایل زندگی لازم است. باید کار کنی و تهیه زاد و توشه نمایی. این بود که باز کلنگ را برداشته مشغول شدم. سفینه البحار، جلد1،صفحه31

گفتم کجا، گفتا دمشق                           گفتم چرا، گفتا که عشق
گفتم وّکی گفتا که حال                         گفتم بمان، گفتا محال
گفتم مرو، گفتا که لا                          برپاست آن جا کربلا
باید دلی یاری کنم                             زینب علمداری کنم
گفتم چه داری با حسین                     گفتا وفای عهد و دین
گفتم حرامی بسته راه                       گفتا که زینب بی پناه
گفتم که راه چاره چیست                   گفتا فقط آزادگی است
گفتم مرو خوبم ز دست                    گفتا که زینب بی کس است
گفتم چه بغضت در گلو                   گفتا غم معجود مو
گفتم چه جویی در دمشق                 گفتا که جانبازی به عشق
گفتم چه خواهی یاس را                  گفتا، شدن عباس را
گفتم سرت گردد جدا                      گردد به دست اشقیا
گفتا فدای فاطمه                          پا و سر و دستم همه
گفتم اگر گردی هلاک؟                 صد پاره تن اُفتی به خاک
گفتا که می گردم شهید                  در پیش زهرا رو سفید

سلام دوستان عزیزم ! پیشاپیش آغاز سال جدید را خدمتتان تبریک عرض می کنم . دعا برای فرج مولایمان وسلامتی رهبر عزیزمان، یادمان نرود. دعا کنیم در سال جدید هم افتخار سربازی در محضر فرمانده را داشته باشیم و این درجه به فرزندانمان هم اعطاء شود. الهی آمین

مقام معظم رهبری امام خامنه ای(مدظله العالی) می فرمایند: «در تحول هر سال جدید شمسی که مصادف با نوای تحول در عالم طبیعت می باشد، فرصتی است برای اینکه انسان به تحول درونی خود و به اصلاح امور روحی و معنوی، فکری و مادی خود بپردازد، و این دعای شریف که در آغاز سال می خوانیم؛ درس همین تحول است.»
یا مقلب القلوب و الابصار                   یا مدبّر الّیل و النَّهار
یا مُحّول الحول وَالاَحوال                  حوّل حالَنا الی اَحسَنِ الحال

چه دل نشین و لذت بخش است زمانی که جوانه ای دل از خاک بر می کند و سر به آسمان بلند کرده،چشم به نور می گشاید و با دستانی در قنوت دائم، شاخه های دائم در رکوع ، ریشه هایی فرو رفته در خضوع ، رویش را تجربه می کند.اکنون که زمین بار دیگر طوافش را به دور خورشید تمام کرده و ساکنانش را به مهمانی بهار می رساند؛ به شکرانه حیاتی دوباره و نعمت های بیکران ، از خداوند متعال خواستاریم که این سال را که بهارش با میلاد بانوی بزرگ اسلام صدیقه طاهره(سلام الله علیها) مزین گشته و با میلاد یگانه مولود کعبه مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) عجین شده؛ سال ظهور و فرج مولایمان امام زمان(عج الله تعالی فرجه) قرار دهدتا احسن حال به جانها دمیده و فیض مقلب القلوبی را با دم مسیحایی خود، به سرزمین وجود بدمد و زنده کند.
امید که در این زمان انتظار و این سیّال بی قرار، با رسیدن بهار حقیقی که همه برای با او بودن شتاب می کنند؛ به آرامش برسید.پس تا آن زمان می خوانیم و می گوییم :
سرخوش آن عیدی که آن بانی نور
از کنار کعبه بنماید ظهور
قلبها را مهر هم عهدی زند
از حرم بانگ أنّاالمّهدی زند……