یا فارس الحجاز

علامه امینی(رحمت الله علیه) صاحب کتاب الغدیر شب و روز عاشورا مدام برای امام زمان(علیه السلام) صدقه کنار می گذاشتند و می فرمودند:
امشب قلب امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) در فشار است.
چه خوب است ما نیز در این ایامی که قلب حضرٺ تحت شدیدترین فشارهاست و اشک خون از چشمانشان برای اسارٺ عمه شان حضرٺ زینب(سلام الله علیها) می بارد، در قنوٺ نمازهایمان دعای فرج و سلامتی حضرتشان را بخوانیم و مدام برای سلامتیشان صدقه کنار بگذاریم.
که ان شاءالله مشمول دعای خیر آن حضرت بشویم، چرا که فرمودند:"هرکس برای فرج ما دعا کند، ما نیز برای او دعا می کنیم.”

️اللهم عجل فی فرج مولانا المهدی، بحق حضرت زینب (سلام الله علیها)

کربلا کعبه عشق است و منم در احرام
شد در این قبله عشاق دو تا تقصیرم
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من دید در آن آب روان تصویرم
باید این دیده و این دست دهم قربانی
تا که تکمیل شود حج من آنگه میرم
وصل شد حال قیامم به عمودی به سجود
بی رکوع ماند نماز من و این تکبیرم
جسدم را به سوی خیمه اصغر مبرید
که خجالت زده زان تشنه لب بی شیرم

ﺣﺎﺝ ﻣﻼ‌ ﺳﻠﻄﺎﻧﻌﻠﻲ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ:
«ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (علیه السلام) ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ، ﻋﺮﺽ ‍ ﮐﺮﺩﻡ: ﻣﻮﻻ‌ﻱ ﻣﻦ! ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ «ﻓﻼ‌ﻧﺬﺑﻨﮏ ﺻﺒﺎﺣﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﺀ ﻭ ﻻ‌ﺑﮑﻴﻦ ﻋﻴﻨﮏ ﺑﺪﻝ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﺩﻣﺎﺀ» ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﺭﻱ!
ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻥ ﻣﺼﻴﺒﺘﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺁﻥ، ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﺷﮏ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﻥ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻋﻠﻲ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ! ﺍﮔﺮ ﻋﻠﻲ ﺍﮐﺒﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ، ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﺮﺩ!
ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺎﺱ (علیه السلام) ﺍﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ! ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﺮﺩ
ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ: ﺁﻳﺎ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ (علیه السلام) ﺍﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ! ﺍﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ (علیه السلام) ﻫﻢ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﺮﺩ!
ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﻤﻪ ﺍﻡ ﺯﻳﻨﺐ (سلام الله علیها) ﺍﺳﺖ.»
ﺷﻴﻔﺘﮕﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻱ (ﻋﺞ) ﺝ 1 ﺹ ‍ 145.
#السلام علیک یا ام المصائب

قبل از اینکه بیان کنیم خار مغیلان با پاهای کوچک حضرت رقیه سلام الله علیها چه کرد به ذکر یک داستان درباره ی حضرت موسی علیه السلام می پردازیم که مرتبط با همین مطلب می باشد.
در کتب تاریخی چنین نقل کرده اند:
روزی حضرت موسی علیه السلام به همراه یوشع بن نون از سرزمین کربلا عبور می کرد که ناگهان بند نعلین (کفش) او از هم گسیخت و خار داخل آن گردید و خون از پای آن حضرت جاری شد. حضرت موسی علیه السلام به پروردگار متعال عرض کرد: خدای من! از من چیزی سر زده که موجب و مستوجب این عقوبت شدم؟
خداوند به سوی او وحی فرستاد که: همانا در اینجا حسین علیه السلام کشته می شود و خون او ریخته می شود لذا خون تو به خاطر موافقت با خون او ریخته شد…1
به این نکته توجه کنید که حضرت موسی علیه السلام دارای قدرت جسمانی زیادی بود تا آنجا که با یک ضربه ی مُشت خود یکی از فرعونیان را از پا درآورد! که قرآن در این باره می فرماید:
فوکزه موسی فقضی علیه(2)
حال این پیامبری که دارای این حد از قدرت است تا خار مغیلان به پای او می رود بلافاصله خداوند را صدا میزند، پس شما قضاوت کنید که این خارهای بیابان با پاهای برهنه و کوچک حضرت رقیه سلام الله علیها چه کرد؟!????
وقتی لشکر عمر بن سعد ملعون به خیمه ها یورش برد و زنان و کودکان روی این خارها با شتاب می دویدند چه بر سر حضرت رقیه و حضرت سکینه واهل بیت علیهم السلام آمد؟…..
آری کمی تأمل و یک دنیا …
1ـ بحارالانوار، 44/244. عوالم العلوم، 17/ 103. أسرار الشهادات، 1، مقدمه هفتم. المنتخب للطریحی، 49. البکاء للحسین علیه السلام، 165.
2ـ القصص، 15.

قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند.

در حدیث است که پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) کسى را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است ، یعنى اینکه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.(1)

به شهدا و اسیرانى که کشته مى شوند نیز (مصبور) گفته مى شود. در مورد حیواناتى که زجزکش مى شوند نیز به کار مى رود.(2)

از مظلومیّت سیدالشهدا( علیه السّلام )و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن على( علیه السّلام) را در حالى که هنوز رمق دربدن داشت ، مورد ضربه هاى شمشیر و نیزه قرار دادند.

امام سجاد( علیه السّلام ) بعنوان افشاگرى از ستم یزیدیان ، در خطبه اى که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود:

(اَنَا ابنُ مَن قُتِلَ صَبْرا وَ کَفى بِذلِکَ فَخرا)(3)

من پسر کسى هستم که به (قتل صبر) کشته شد و همین افتخار مرا بس !

در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به (قتل صبر) کشت .(4)


منابع:
1- مجمع البحرین ، کلمه (صبر) .
2- دائرة المعارف الاسلامیه ، ج 14 ، ص 137 .
3- اعیان الشیعه ، ج 1 ، ص 614 ، مقتل الحسین ، مقرّم ، ص 411 ، مناقب ، ابن شهر آشوب ، ج 4 ، ص 115 .
4- تاریخ الاسلام ، ذهبى ، ج 5 ، ص 21

‌