یا فارس الحجاز

حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)، مظهر فضائل و مقامات
حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها مظهر فضائل و مقامات است و گوهری است که در خاندان علم و تقوا و عصمت و عبادت به دنیا آمد. درباره روز و ماه و سال ولادت آن حضرت اختلاف وجود دارد و این معنا که اصلی ترین علت آن خفقان حاکم بر جامعه شیعی است درباره بیشتر بانوان اهل بیت علیهم السلام عمومیت دارد. با این حال بیشتر محققان بر این باورند که حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در روز اول ذی قعده سال 173ه‍ .ق در شهر مدینه چشم به جهان گشوده است.(1) پدر آن حضرت، امام موسیٰ کاظم(ع) و مادرشان به نام حضرت نجمه بود.
این بانوی بزرگوار در محیط آراسته به فضائل اخلاقی پرورش یافت. اما نخستین فضیلت آن حضرت، انتساب به خاندان وحی و امامت است. در زیارت نامه آن حضرت چنین آمده است که او دختر رسول خدا(ص) دختر ولی خدا، خواهر ولی خدا و عمه ولی خداست. این فضیلت خود سرچشمه کمالات معنوی دیگری بود.
هنوز بیش از ده سال از عمر آن حضرت نگذشته بود که پدر بزرگوارش حضرت امام کاظم(ع) در زندان هارون به شهادت رسیدند و مسئولیت تعلیم و تربیت ایشان و سایر خواهران و برادران را امام رضا(ع) برعهده گرفتند. بعد از روی کار آمدن مأمون عباسی و تثبیت حکومت وی در خراسان امروزی، وی امام رضا(ع) را به مرو و محل حکومت خود فراخواند. (2) این سفر که سرانجام به شهادت امام رضا(ع) ختم شد موجب شد تا حضرت معصومه سلام الله علیها به اشتیاق زیارت برادر گرانقدرش پس از یکسال مدینه را به مقصد مرو حرکت نمایند. در این سفر تعدادی از یاران و پنج تن از برادرانش همراه آن حضرت بودند. سفر حضرت معصومه سلام الله علیها حرکتی بود که علاوه بر شوق دیدار، مسئولیت، روشنگری جامعه و افشای مظالم بنی عباس را دربرداشت.
البته حضرت معصومه سلام الله علیها آن گاه که در مدینه بودند نیز پاسخگوی مشکلات و سؤالات شیعیان بودند و داستان پاسخهای ایشان به شیعیان در غیاب امام کاظم(ع) مشهور است و در پی همین جریان است که امام موسی بن جعفر(ع) سه بار فرمود: پدرش فدایش. (3)
علاوه بر این باید گفت از آنجا که میان تهذیب نفس و طی مدارج اخلاقی و رسیدن به علوم و حکمت الهی ارتباطی جدا ناشدنی است می توان به رتبه و مقام علمی حضرت معصومه سلام الله علیها پی برد و به این نکته دست یافت که ایشان نیز چون حضرت زینب سلام الله علیها عالمه غیرمعلمه (4) بوده است.
داشتن مقام نقل حدیث که بر این اساس آن حضرت را محدثه خوانده اند و القابی چون تقیه، رضیه، صدیقه، عابده که در زیارت نامه های آن حضرت آمده نیز نمایشگر مقام علمی آن حضرت است.
همچنین شخصیت آن حضرت را می توان در کلام معصومین سلام الله علیها به تماشا نشست. امام صادق(ع) سال ها قبل از ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها، ایشان را شخصیتی می دانند که با شفاعت او همه شیعیان وارد بهشت می شوند. (5) امام رضا(ع) می فرمایند: هرکس او را زیارت کند در حالی که به حق او آگاه باشند، بهشت از آن اوست. (6) علاوه بر حضرات معصومین(ع) دیگران نیز آن حضرت را ستوده اند؛ ابن صباغ مالکی گوید هریک از فرزندان ابی الحسن موسی معروف به کاظم فضیلتی مشهور دارد. (7) حاج شیخ عباس قمی می نویسد بر حسب آنچه به ما رسیده افضل فرزندان امام کاظم(ع) سیده حبیبه معظمه فاطمه بنت امام موسی(ع) معروف به حضرت معصومه است. (8) شیخ محمدتقی تستری نیز می نویسد در میان فرزندان امام کاظم(ع) بعد از امام رضا(ع) کسی هم شأن حضرت معصومه نیست. (9)
‌یکی دیگر از ویژگی های آن حضرت این است که در تصمیمات خویش روحی مُلهِم و آینده نگر داشتند و این در جریان سفر ایشان به قم نیز نشان داده شد بهر حال حرکت حضرت معصومه سلام الله علیها در شهرهای ایران به طرف مرو ادامه داشت. اما پس از آن که آن حضرت به شهر ساوه رسیدند، بیمار شده و توان ادامه سفر گرفته شد. در همین مسیر تعدادی از همراهان حضرت به شهادت رسیدند و در پی این ماجرا اهالی قم به ساوه رفته و آن حضرت را با احترام تمام وارد قم نمودند. اینکه چرا ایشان قم را انتخاب کردند بدان سبب بود که می دانستند آینده قم و محوریتی که بعدها برای آن پیش می آید به وسیله مدفن و آرامگاه آن بانوی الهی است پس خود را به آن سامان رساندند.
حضرت معصومه سلام الله علیها پس از ورود به شهر قم تنها مدت 17 روز در قید حیات بود و سپس دعوت حق را لبیک گفت که مورخین تاریخ رحلت ایشان را 10 ربیع الثانی سال 201 قمری دانسته اند. (10) در باب فضیلت زیارت آن حضرت، روایات فراوانی نقل شده که در یکی از آنها از قول معصوم(ع) آمده است. زیارت او هم سنگ بهشت است. (11) باید دانست از خصوصیات ویژه آن حضرت، ورود زیارت نامه از سوی معصوم(ع) در باب ایشان و پس از حضرت زهرا سلام الله علیها او تنها بانوئی است که زیارت مأثور دارد. مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در قم، این سرزمین را نورانی کرده و مزار منورش موجب برپایی بزرگترین حوزه علمیه شیعه و سرچشمه گسترش اندیشه های اسلام ناب می باشد.
منابع:
1. وسیلة المعصومیه، ص 65.
2. عیون اخبار الرضا(ع)، ج 2، ص 337.
3. کریمه اهل بیت(علیهم‌ السلام)، ص63.
4. همان، ص109.
5. کریمه اهل بیت، ص 162.
6. بحارالانوار، ج 102، ص 266.
7. الفصول المهمه، ص 240.
8. منتهی الآمال، ج 2، ص 241.
9. تواریخ النبی و الآل، ص 65.
10. کریمه اهل بیت(ع)، ص 109.
11. تاریخ قم، ص 215

درسی اخلاقی از سهراب سپهری
خیلی قشنگه حیفه نخونینش!!!

سخت آشفته و غمگین بودم
به خودم می گفتم:
بچه ها تنبل و بد اخلاقند
دست کم میگیرند،
درس ومشق خود را…
باید امروز یکی را بزنم، اخم کنم
و نخندم اصلا
تا بترسند از من
و حسابی ببرند…
.
خط کشی آوردم،
درهوا چرخاندم…
چشم ها در پی چوب، هرطرف می غلطید
مشق ها را بگذارید جلو، زود، معطل نکنید !
.
اولی کامل بود،
دومی بدخط بود
بر سرش داد زدم…
سومی می لرزید…
خوب، گیر آوردم !!!
صید در دام افتاد
و به چنگ آمد زود…

دفتر مشق حسن گم شده بود
این طرف،
آنطرف، نیمکتش را می گشت
تو کجایی بچه؟؟؟
بله آقا، اینجا
همچنان می لرزید…
” پاک تنبل شده ای بچه بد ”
” به خدا دفتر من گم شده آقا، همه شاهد هستند”
” ما نوشتیم آقا ”
.
بازکن دستت را…
خط کشم بالا رفت، خواستم برکف دستش بزنم
او تقلا می کرد
چون نگاهش کردم
ناله سختی کرد…
.
گوشه ی صورت او قرمز شد
هق هقی کردو سپس ساکت شد…
همچنان می گریید…
مثل شخصی آرام، بی خروش و ناله

ناگهان حمدالله، درکنارم خم شد
زیر یک میز،کنار دیوار،
دفتری پیدا کرد ……
گفت : آقا ایناهاش،
دفتر مشق حسن
.
چون نگاهش کردم،
عالی و خوش خط بود
غرق در شرم و خجالت گشتم
جای آن چوب ستم، بردلم آتش زده بود
سرخی گونه او، به کبودی گروید …..
.
صبح فردا دیدم
که حسن با پدرش، و یکی مرد دگر
سوی من می آیند…

خجل و دل نگران،
منتظر ماندم من
تا که حرفی بزنند
شکوه ای یا گله ای،
یا که دعوا شاید
سخت در اندیشه ی آنان بودم
.
پدرش بعدِ سلام،
گفت : لطفی بکنید،
و حسن را بسپارید به ما ”
گفتمش، چی شده آقا رحمان ؟؟؟
گفت : این خنگ خدا
وقتی از مدرسه برمی گشته
به زمین افتاده
بچه ی سر به هوا،
یا که دعوا کرده
قصه ای ساخته است
زیر ابرو وکنارچشمش،
متورم شده است
درد سختی دارد،
می بریمش دکتر
با اجازه آقا …….
.
چشمم افتاد به چشم کودک…
غرق اندوه و تاثرگشتم
منِ شرمنده معلم بودم
لیک آن کودک خرد وکوچک
این چنین درس بزرگی می داد
بی کتاب ودفتر ….

من چه کوچک بودم
او چه اندازه بزرگ
به پدر نیز نگفت
آنچه من از سرخشم، به سرش آوردم
عیب کار ازخود من بود و نمیدانستم

من از آن روز معلم شده ام ….
او به من یاد بداد درس زیبایی را…
که به هنگامه ی خشم
نه به دل تصمیمی
نه به لب دستوری
نه کنم تنبیهی
یا چرا اصلا من
عصبانی باشم
با محبت شاید،
گرهی بگشایم
با خشونت هرگز…
با خشونت هرگز…
با خشونت هرگز…

سهراب سپهرى

♻️ برخی از معجزاتی که هنگام تولد پیامبر اسلام(ص) در جهان رخ داد:

✍ همه ی مورخان و محدثان بر ولادت پیامبر اسلام (ص) در سال عام الفیل یعنی سالی که اصحاب فیل قصد ویران نمودن کعبه را داشتند و به معجزه الهی به هلاکت رسیدند، اتفاق نظر دارند.(1)

✅ ولادت پیامبر اسلام(ص) با معجزاتی در جهان همراه بود که از آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1⃣ ممنوع شدن شیاطین از رفتن به آسمان های هفتگانه و گرفتن خبر.
2⃣ سرنگون شدن همه بت ها.
3⃣ تَرَک برداشتن کنگره های طاق کسری و فروریختن چهارده کنگره آن.
4⃣ خشک شدن دریاچه ساوه که برای ایرانیان مقدس بود.
5⃣ سرنگون شدن تخت تمام سلاطین عالم و لال شدن آنها در آن روز.
6⃣ باطل شدن سحر ساحران و جادوی جادوگران و قطع شدن ارتباط کاهنان با همزادان شیطانی آنها. (2)

—————————-

(1) أعیان الشیعة، محسن الأمین ،ج1، ص218
(2) امالی صدوق، ترجمه کمره ای، ص 285-

?عصاره ی اوصاف و ویژگیهای پیامبر اعظم(ص):

1- هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت
2- در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید.
3- نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.
4- هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.

5- وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.
6- با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
7- هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.
8- هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.
9- چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.
10- سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود
11- هرگاه با کسی، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.
12- چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.
13- با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست.
14- در مجلسی نمی نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.
15- هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن.
16- در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد.
17- هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد.
18- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
19- اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند وی بود نادیده می گرفت.
20- اگر از کسی خطایی صادر می گشت آن را نقل نمی کرد.
21- کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد.
22- هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد.
23- هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.
24- پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
25- چون سخن ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمودـ« چرا فلانی چنین گفت» بلکه می فرمود « بعضی مردم را چه می شود که چنین می گویند؟»
26- با فقرا زیاد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد.
27- دعوت بندگان و غلامان را می پذیرفت.
28- هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.
29- بیش از همه صله رحم به جا می آورد.
30- به خویشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.

? طبرسی، مکارم الاخلاق ، باب اول؛ ویژگیهای پیامبر اعظم(ص)

✧ دیروز، کربلا و غم غربت حسین
✧ امروز یک جهان وغم غربت شما

✧ دیروز بی وفایی و حالا به لطف ما
✧ تمدید میشود زگنه غیبت شما ?

〖أللهمَـ عجل لولیک ألفرج〗