یا فارس الحجاز

حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به عنوان مربى و معلم انسانهاى ظلمت‌زده و غوطه ور در جهل و نادانى، با زیباترین شیوه ها آنان را آموزش می داد. آن بانوى فرهیخته چنان مردم را جذب می کرد که ساعات تعلیم و تعلم براى دانش طلبان لذت بخش ترین لحظات به شمار می آمد. گزارش زیر، یکى از جلسات آموزشى حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را نشان می دهد که به نقل از امام حسن عسکرى(علیه السلام) آمده است:
«روزى زنى نزد حضرت صدیقه طاهره(سلام الله علیها) وارد شد و گفت: خانم! من مادرى پیر و ناتوان دارم که برخى از مسائل نماز را به درستى نمی‌دانست. مرا نزد شما فرستاده تا پرسشهاى دینى وى را مطرح کنم و پاسخ صحیح آنها را به نزد او ببرم. حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمود: بپرس! آن زن یک به یک سؤالات را می پرسید و پاسخ دریافت می کرد تا اینکه به ده پرسش و پاسخ رسید. او از کثرت سؤالات خجالت کشید و دیگر نپرسید و با کمال شرمندگى گفت: اى دختر رسول خدا! دیگر به شما زحمت نمی دهم. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) با کمال خوش رویى فرمود: هر سؤالى دارى، بپرس و خجالت نکش! اگر شخصى اجیر شود که بار سنگینى را در یک روز از زمین به بالاى پشت بام ببرد و در مقابل صد هزار دینار طلا بگیرد، آیا چنین شخصى از کار خود خسته می شود؟ آن بانوى پرسشگر گفت: نه.
حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمود: مثل من نیز همانند آن شخص اجیر است؛ من در نزد خداوند اجیر شده ام که در مقابل هر سؤالى که به تو پاسخ می دهم، مزد ارزشمندى را بگیرم. مزد من بیش‌تر از مرواریدهایى است که فاصله زمین و آسمان را پر می کند. آیا با این مزد بسیار و ارزشمند، من از پاسخ خسته می شوم؟ پس من شایسته ترم تا در برابر پاسخ به پرسشهاى تو احساس رنج و زحمت نکنم.

از پدرم شنیدم که فرمود: «إِنَّ عُلَمَاءَ شِیعَتِنَا یُحْشَرُونَ فَیُخْلَعُ عَلَیْهِمْ مِنْ خِلَعِ الْکَرَامَاتِ عَلَى کَثْرَةِ عُلُومِهِمْ وَ جِدِّهِمْ فِی إِرْشَادِ عِبَادِ اللَّهِ حَتَّى یُخْلَعَ عَلَى الْوَاحِدِ مِنْهُمْ أَلْفُ أَلْفِ حُلَّةٍ مِنْ نُورٍ؛ دانشمندانى که پیرو مکتب ما هستند، هنگامى که در روز قیامت محشور می شوند، نسبت به زیادى علوم و معارفى که کسب کرده اند و به اندازه کوششها و تلاشهایى که در راه هدایت و ارشاد بندگان خدا به کار برده اند، بر ایشان لباسهاى کرامت و پوششهاى آسمانى پوشانیده می شود، به طورى که وجود هر یک از آنان به وسیلهٔ یک میلیون لایه و پوشش نورانى آراسته شود»
آن گاه از جانب خداى متعال در میان اهل محشر ندا داده می شود: اى گروهى که سرپرستى یتیمان آل محمد(صلی الله علیه و آله) را پذیرفته اید (یتیمانى که پدران روحانى و رهبران دینى خود را از دست داده اند و سایهٔ پیشوایان معصوم(علیهم السلام) از بالاى سرشان کوتاه شده است)! اینان شاگردان شمایند در دنیا و همان یتیمانى هستند که شما تکفّل کرده اید و وجود آنان را با دانش آراسته اید و آنان نیز به نوبهٔ خود شاگردان دیگرى را پرورش داده و لباس علم به اندامشان پوشانده اید. آن گاه خداوند دستور می دهد که بر پاداش چنین دانشمندانى بیفزایند و در حد کمال به آنان تکریم کنند» تفسیر امام عسگری(علیه السلام)، صفحه340