یا فارس الحجاز

معلی بن خنیس گوید:
در روز نوروز بر امام صادق علیه السلام وارد شدم، ایشان فرمودند که :
آیا این روز را می شناسی؟
عرض کردم:
فدایت گردم این روز، روزی است که غیر عربها (ایرانیان) آن را گرامی داشته و به یکدیگر هدیه می دهند
امام صادق، علیه السلام، فرمودند:
قسم به خانه عتیقی که در مکه هست این (تعظیم و هدیه دادن) ریشه طولانی و قدیمی دارد و برای تو آن را توضیح می دهم تا از آن مطلع شوی
گفتم:
ای آقای من چنانچه این مطلب را از تو بیاموزم برای من بهتر از زنده شدن مردگانم و مردن دشمنان من است.
حضرت فرموند:
ای معلی!نوروز، روزی است که خداوند در آن از بندگان خویش میثاق گرفت که جز او را عبادت و پرستش نکرده و به او شرک نورزند و به فرستادگان و پیامبرانش و نیز ائمه هدی ایمان بیاورند.
نوروز اولین روزی است که خورشید در آن طلوع کرد و باد در آن وزیدن گرفت و در آن روز درخشندگی زمین خلق شد.
نوروز روزی است که کشتی نوح بر کوه جودی کناره گرفت
و نوروز روزی است که افرادی که از خانه های خود خارج شده و به آزمایش الهی از دنیا رفتند، مجددا به دنیا بازگشتند.
در این نوروز است که جبرئیل بر پیامبر اکرم، صل الله علیه وآله، نازل شد
و درست در همین روز است که پیامبر اسلام، حضرت علی را بر شانه خود گذاشت تا او بتهای قریش را از بیت الحرام پایین کشید و آنها را درهم شکست.
نوروز روزی است که پیامبر به اصحابش دستور داد تا در مورد خلافت و ولایت مؤمنان با حضرت علی علیه السلام بیعت کنند و در همین نوروز بود که پیامبر(صلی الله علیه وآله) علی( علیه السلام) را به سوی جنیان فرستاد برای او از آنان یعت بگیرد.
نوروز روزی است که برای حضرت علی بیعت مجدد گرفته شد و نوروز روزی است که حضرت علی، علیه السلام، بر اهل نهروان پیروز شد و ذوالثدیه را کشت و نوروز روزی است که قائم ما در آن روز ظاهر می گردد
و بالاخره نوروز روزی است که قائم ما در این روز بر دجال پیروز می شود و او را بر زباله دان کوفه آویزان می کند
و هیچ نوروزی نیست مگر آنکه ما در آن روز توقع ظهور حضرت حجت( عجل الله تعالی فرجه الشریف) را داریم
چرا که این روز، از روزهای ما و شیعیان ما است که عجم (ایرانیان) آنرا گرامی دشته ولی شما آنرا ضایع نمودید …
مجلسی محمدباقر، بحارالانوار، جلد 56، صفحه 92