یا فارس الحجاز

داشتند با همکارانشان از ماموریت بر می گشتند، که در راه شیراز به کازرون به چند خانواده عشایر بر می خورند که در بیابان چادر زده و با کمترین امکانات، زندگی می کنند، تصمیم می گیرند از ماشین پیاده شده و چند دقیقه ای جویای احوالشان شوند و هدیه ی نا قابلی را در حد توان تقدیمشان کنند. این انسانهای شریف که چهار خانواده بودند و حتی آب با تانکر تهیه می کردند، از اینکه یک روحانی با همکارانش به ایشان، سرزده خیلی خوشحال شده و حتی اشک شوق ریخته اند، ای کاش مسئولین کشور هم ذره ای احساس مسئولیت می کردند و سری به آنها زده و درد دلهایشان را می شنیدند، آنوقت می دیدند که همین انسانهای زحمت کش چقدر قدر شناسند.