یا فارس الحجاز

حیا به معنای شرمساری و خجلت، به معنای گرفتگی روح به هنگام ارتکاب گناه، به معنای نگهداری و کنترل کشش ها و خلاصه به معنای نه گفتن به بد زبانی و بد رفتاری و مقاومت دلیرانه در برابر لغزیدن به رفتاری که شرم آور است و موجب سرافکندگی می شود و انسان را گرفتار ندامت می کند، می باشد.در انتخاب همسر و همراه زندگی بسی سزاوار است انسان همسری با حیاء و نجیب را برای هم زیستی خود برگزیند. همسری که در مقابل زشتی ها، سربلندی را به شرمساری ترجیح می دهد و از ارتکاب کارهای ملامت آور می گریزد.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «اّلحیاءُ مِنَ الیمانُ فَمَن لاحیاءَ لَهُ لا خَیرَ فیه و لا ایمانَ لَهُ.»
حیاء و آزرم از نشانه های ایمان است و کسی که حیاء ندارد، ایمان ندارد و خیری در او نیست