یا فارس الحجاز

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:از جمله سخنانی که خداوند در مناجاتهای حضرت موسی(علیه السلام) به او گفت این بود که: بر بعضی از بندگان خود بهشت را روا کردم و بدون حساب آنها را داخل بهشت می نمایم و در انجا به آنها حکومت می دهم. موسی(علیه السلام)عرض کرد: پروردگارا! آنها چگونه مردمی هستند؟ ندا رسید کسانی که باعث شادمانی مؤمنی می گردند. پس از آن فرمود: مرد مؤمنی از ظلم و ستم پادشاه شهر خود هراسان شدو فرار کرده پناه به کافری برد. کافر او را پناه داد و به میهمانی پذیرفت. هنگام مرگش که رسید به او خطاب شدبه عزّت و جلالم اگر در بهشت جایی برای مثل تو بود، تو را داخل بهشت می کردم و لکن آن جا حرام است بر کسی که با کفر از دنیا رود، اکنون ای آتش او را بترسان ولی نیازار! و فرمود: خوراکش را شبانه روز می آورند. راوی پرسید: از بهشت آورده می شود؟ فرمود: از جایی که خدا می خواهد.          بحارالانوار/جلد16/ صفحه81( به نقل از پند تاریخ/ جلد2/ صفحه 46)