یا فارس الحجاز

خوش بحال کسانی که هم زنجیر می زنند!
و هم زنجیرهای غیبت را از پای امام زمانشان باز می کنند…!

هم سینه می زنند!
و هم به فکر سینه پر درد و غم و اندوه امام حی خویش هستند…!

هم اشک می ریزند!
و هم غصه چشمان مولایشان که صبح و شام بر مصائب جد غریبش خون گریه می کند هستند…

هم سفره می اندازند!
و هم سر سفره امام زمانشان نمکدان نمیشکنند..!

آنوقت با افتخار می گویند:
یاحسیـن

اشک می‌ریزند بر مظلومیت سالار شهیدان و غربت امام زمانشان و برای فرج منتقم آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین با اضطرار دعا می‌کنند.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی در کتاب منازل الآخره نقل فرموده : که شخصی به نام صمد ،بیشتر اوقات شب و روز نفس خود را حساب می کرد.پس روزی ایام عمر خود راکه حساب می کرد،دید شصت سال از عمرش گذشته است .پس حساب کرد ایام آنرا؛ یافت که بیست و یک هزار و پانصد روز می شود.گفت وای بر من اگر روزی یک گناه بیشتر نکرده باشم .پس ملاقات کنم خدای را با بیست و یک هزار و پانصد گناه .این بگفت و بی هوش افتاد و در همان بیهوشی وفات کرد.

کتاب گناهان کبیره شهید دستغیب ،ج 2،ص 429

روایت “ریحانه” از دیدار جمعی از نخبه‌های جوان علمی المپیادی و تیم ملی والیبال جوانان با رهبر انقلاب 98/5/16
 به قلم عطیه کریمی
… همان دختر وسطی آرام و طوری که دوستانش صدایش را نشنوند، باخجالت در گوشم می‌گوید: «من از اول که المپیاد دادم، یک نیت داشتم؛ شادی دل آقا! برای این که عرصه‌های علمی تنها جایی است که می‌تونم به آقا ثابت کنم اعتمادشون را ‌بی‌پاسخ نمی‌ذاریم. اصلا ما خیلی وقته درخواست داده‌ایم برای اهدای مدال‌هامون. شکر خدا بالاخره این جلسه هماهنگ شد.»
تعداد خبرنگاران جلسه هم به‌قدری زیاد شده که دختر کناردستی‌ام با لهجه‌ی شیرین شیرازی غرولند می‌کند که: «نگاه کن کاکو! ببین چه قیامتیه؛ هر چی یه عمر مدال‌هامون رو مخفی کردیم و گمنام زندگی کردیم، همه یک‌ساعته بر باد رفت!» اسمش فاطمه است و در المپیاد ادبیات خوش درخشیده. با دوستش از شیراز آمده‌اند، بین بچه‌های شهرستانی، همدانی‌ها و شیرازی‌ها بیشترین جمعیت را دارند. بعد هم مشهد و اصفهان. وقتی خبرنگاران به سمت دخترها می‌آیند، همه از مصاحبه طفره می‌روند. می‌گویند کاری نکرده‌ایم که بخواهیم مصاحبه کنیم! پرواضح است که هم خجالت می‌کشند و هم تواضع می‌کنند…

پس از مرگِ انسان
قلب 5 دقیقه
مغز 20 دقیقه
پوست 2 روز
و استخوان ها تنها 30 روز
سالم میماند.

اما کردار نیک تا ابد باقی میماند.