انسان مستأجر خانه ی دنیاست که دیر یا زود باید به مسکن اصلی آخرت سفر نماید.
در حالات محقق اردبیلی(رحمه الله علیه) نقل شده است: چهل سال آخر عمرش در خلوت و جلوت، پاهای خود را دراز نکرد حتی هنگام خوابیدن؛ و چون سبب آن را می پرسیدند، می فرمود:«چون در محضر پروردگارم، خجالت می کشم.»
در بستر مرگ نیز نمی گذاشت پایش را دراز کنند و می گفت: عمری است در محضر پروردگارم بی ادبی نکرده ام! اکنون که می خواهم بمیرم چگونه بی ادبی کنم؟
و چون در حال احتضار پایش را به قبله نمودند معذرت طلبید و گفت: پروردگارا! چون در این حال امر تو است راضی شدم. از دیگری نقل شده که صدایش بلند نمی شده و می گفته است: صدای بلند در محضر سلطان حقیقی خلاف ادب است.
دوستان عزیز! اگر حال این بزرگان را با کسانی که در محضر پروردگار عالمیان، حرف های زشت و ناروا و ناسزا از دهانشان بیرون می آید؛ مقایسه کنیم، از این جا تفاوت اهل یقین و دیگران را می فهمیم. ان شاءالله که سعی کنیم ما هم جزء اهل یقین باشیم. قلب سلیم/ جلد1/ صفحه292-291
گذشته از فرائض و نوافل شبانه روزی و ادعیه و تعقیبات، عبارت بوده اند: از قرائت یک جزء قرآن و نماز جعفر طیار و زیارت جامعه و زیارت عاشورا در هر روز.
سیمای فرزانگان/ جلد3/ صفحه 162
قرآن کریم از مؤمنان می خواهد که سخنانشان محکم و استوار باشد( وَ قولوا قَولاًسَدیداً) سوره مباركه احزاب/ آیه70
این نکته برای یک مبلّغ اهمیت بیشتری دارد که سخنان وی باید همچون یک سدّ محکم، جلو‌ی امواج فساد و باطل رابگیرد. باید آن چنان قرآنی باشد که اگر اعتراض کردند و گفتند: سخنانت بی اساس است، بگوید اگر راست می گویید از هرکس که می خواهید کمک بگیرید و مثل آن را بیاورید. مدیر وبلاگ
رفتار اجتماعی طلبه نیز خیلی مهم است. به طوری که باید در رفتار اجتماعی اش کلیه قواعد و مقررات اخلاقی را مراعات نماید. هر رفتاری که سبک تلقی شود، یا نفرت انگیز و زننده باشد، یا طلبه را به نااهلان شبیه گرداند و او را در موضع تهمت قرار دهد، یا مانع انجام دادن بهینه رسالت طلبگی باشد؛ باید ترک شود.