یا فارس الحجاز

روزی ‌که بیایی چقدر دیدنی خواهد شد
اشک شوق منتظرانت
و چهره ی منکرانت

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ…
سلام بر تو ای
چشم بینای پروردگار، که همه عالم در نظر توست و نظر همه عالم به سوی تو….

سلامٌ عَلیٰ آل یٰس
گل نرگس تو از نسل غریب ترین هایی
کاش در زمان اضطرار،
فقط به در خانه تو پناه می آوردم
ولے افسوس که حتی در بین ما شیعیان
نیز مظلوم مانده ای…

یوسف‌زهرا(س)دراین‌کنعان‌کسی بیدارنیست
خوابمان‌برده‌است،دراینجاکسی هشیارنیست
تـودعـامـان‌میکنـی مـابـی محلـی می بکنیـم
هیچکـس‌انگـارمشتـاق‌تـوای دلـدارنیست

⚘أللَّھُمَ عـجِّلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج⚘

مُنـور شدن منازل

خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کند خانه ای که زیاد در آن قرآن تلاوت شود. خیر و برکتش فزونی یابد ، به اهلش فراخی رسد و نورش به اهل آسمان روشنایی دهد؛ بدان سان که ستاره های آسمان به اهل زمین، روشنایی دهند.
اصول کافی، ج2، ص610

چه بسیار افرادی هستند که در زندگی خود نورانیت آشکاری با تلاوت قرآن احساس کرده اند و روزی و برکت خود را مدیون قرآن هستند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خانه‌هایتان را با تلاوت ‌قرآن نورانى کنید و آن‌ها را همچون یهود و نصارا که نماز و عبادت را در خانه‌ها تعطیل کرده، تنها در کنیسه و کلیسا انجام مى‌دهند به گورستان تبدیل نکنید. هنگامى‌که در خانه‌اى زیاد قرآن خوانده شود، خیر و برکت آن فزونى یابد و اهل خانه مدت‌ها از آن لذت خواهند برد و همانگونه که ستارگان براى
زمینیان مى‌درخشند، [این خانه] نیز براى آسمانیان مى‌درخشد.»
بحارالانوار، ج89، ص‌204

الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج

درباره مشکلات خود با مردم صحبت نکنید

مفضل می گوید: محضر امام صادق علیه السلام رسیدم و از مشکلات زندگی شکایت کردم.

امام علیه السلام به کنیز دستور داد کیسه ای که چهارصد درهم در آن بود، به من داد و فرمود: با این پول زندگیت را سامان بده. عرض کردم: فدایت شوم! منظورم از شرح حال این بود که در حق من دعا کنی!

امام صادق علیه السلام فرمود:
بسیار خوب دعا هم می کنم.و در آخر فرمود: مفضل! از بازگو کردن شرح حال خود برای مردم پرهیز کن! اگر چنین نکنی نزد مردم(کم کم) ذلیل و خوار می شوی… بنابراین برای دوری از ذلت و(خواری)، درد دلت را هرگز به کسی نگو…

بحار ج 47، ص 34

ﮔﺎﻫﯽ ﺧﺪﺍ…
ﺑﺎ ﺩﺳﺖِ ﺗﻮ…
ﺩﺳﺖِ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ…!

ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﻮ،
ﮔﺮﻩ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﺪ…!

ﺑﺎ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺗﻮ،
ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺳﯿﺮ ﻭ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﻮﺷﺎﻧﺪ…!

ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﺗﻮ،
ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ…!

ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ،
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺳﺖِ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮ،
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ …
پس دستانت را ببوس

بخشش را “بخش کن”
محبت را “پخش کن”

غضب “پریشانی” است
نهایتش “پشیمانی” است

هر چه “بضاعتمان” کمتر است
“قضاوتمان” بیشتر است

به “خشم” ، “چشم” نگو
و از “جدایی” ، “جدا” باش.