یا فارس الحجاز

امام موسی کاظم(علیه السلام)می فرماید: هنگامی که پنجمین فرزندم(امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)) غایب شد، مواظب دینتان باشید.
مبادا کسی دینتان را برباید و از دین خارج شوید، فرزندم ناگزیر غیبتی خواهد داشت، به گونه ای که عده ای از مؤمنان از عقیده‌ی خود بر می گردند و غیبت امتحانی است که خداوند بندگانش را به وسیله ‌ی آن آزمایش می کند.
علی بن جعفر(علیه السلام)(برادر امام کاظم(علیه السلام)) می گوید: عرض کردم:آقا! پنجمین فرزند شما کیست؟ امام فرمود: قضیه مکهم است، عقل هایتان ار درک آن عاجز و سینه هایتان از تحمّل آن تنگ است ولی اگر زنده بمانید، او را خواهید دید. نقل از داستانهای بحارالانوار/ جلد3/صفحه 159

امام رضا(علیه السلام): به خداوند گمان نیک ببر، زیرا خدای عزّوجلّمی فرماید: من نزد گمان بنده‌ی مؤمن خویشم، اگر گمان او به من نیک باشدمطابق آن گمان با او رفتار کنم و آگر بد باشد نیز مطابق همان گمان بد، با او عمل کنم.                       ترجمه میزان الحکمه، جلد7، صفحه3400

روایت شده است: عایشه از رسول خدا(صلی الله علیه و آله)پرسید:« مردم در روز قیامت چگونه محشور می شوند؟» پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود:« آنها عریان و پا برهنه محشور می گردند.» عایشه{با اضطراب} گفت:«وا سَوأتاهُ» (وای از آبرویم)

آن حضرت فرمودند:« ولی آن چنان مردم به خود مشغولند و در فکر خود هستند که توجهی به غیر خود ندارند، سپس آیه 37 سوره عبس را قرائت فرمود:« در روز قیامت هر شخص دارای شأن و کاری است که او را از دیگران مشغول و غافل نموده است»              تفسیر روح المعانی/ جلد10/ صفحه340

روزی پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) از اصحاب خود پرسیدند: فقیر کیست؟ اصحاب پاسخ دادند: فقیر کسی است که پول نداشته و دستش از مال دنیا تهی باشد. حضرت فرمود: آنکه شما می گویید فقیر واقعی نیست، فقیر واقعی کسی است که در روز قیامت وارد محشر شود در حالی که حق مردم در گردن اوست، بدین گونه که یکی را فحش و ناسزا گفته، مال کسی را خورده، خون دیگری را ریخته، …اگر اعمال نیکو و کار خیری داشته باشد در مقابل حقوق مردم از او می گیرند و به صاحبان حق می دهند و چنان چه کارهای نیکویش کفایت نکند از گناهان صاحبان حق برداشته و بر او بار می کنند و روانه‌ی آتش دوزخ می نمایند، فقیر و بینوای واقعی چنین کسی است.                    بحارالنوار/ جلد72/ صفحه6

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم):

غریبان دنیا چهار نفرند: قرآنی که در اندرون ستمگر است، مسجدی که در محله ای باشد و مردم در آن نماز نخوانند، مصحفی که در خانه ای باشد و خوانده نشود، و مرد پرهیز گاری که در میان مردمانی بد به سر می برد.            کنزالعمال/صفحه 4832/ حدیث2462