یا فارس الحجاز

برای صدقه دادن،
توی جیبهایمان
بدنبال کمترین مبلغ (سکه) میگردیم
اونوقت ازخداوند بالاترین
درجه نعمتها را هم میخواهیم
چه ناچیز می بخشیم
وچه بزرگ تمنا میکنیم

سه نشانه انسان صبور
انَّ النَّبىَّ صلی الله علیه و آله قالَ:
عَلامَةُ الصّابِرِ فِى ثَلاثٍ: اَوَّلُها، اَنْ لایَکْسِلَ، وَالثَّانِیَةُ، اَنْ لایَضْجُرَ، وَالثّالِثَةُ، اَنْ لایَشْکُوَ مِنْ رَبِّهِ عز و جل لاِنَّهُ اِذا کَسِلَ فَقَدْ ضَیَّعَ الْحَقَّ وَ اِذا ضَجِرَ لَمْ یُؤَدِّ الشُّکْرَ، وَاِذا شَکا مِنْ رَبِّهِ عز و جل فَقَدْ عَصاهُ.
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:
نشانه انسان صبور در سه چیز است:
1ـ اینکه کسل نمى‌شود.
2ـ دل تنگ نمى‌شود.
3ـ از پروردگارش شکایت نمى‌کند.
چراکه وقتى کسل شود، حق را ضایع و تباه خواهد کرد،
و هنگامى که دلتنگ شد، سپاسگزارى نمى‌کند
و وقتى که از پروردگارش شکایت کند، گناه خواهد کرد.
بحارالانوار، 71/86

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
شخصی برای اولین بار یک کلم دید.
اولین برگش را کند، 
زیرش به برگ دیگری رسید و زیر آن برگ یه برگ دیگر و…
با خودش گفت:
حتما یک چیز مهمیه که اینجوری کادوپیچش کردن…! 
اما وقتی به تهش رسید و برگها تمام شد متوجه شد که چیزی توی اون برگها پنهان نشده،
بلکه کلم مجموعه‌ای از این برگهاست…
حکایت زندگی هم این چنین است!
ما روزهای زندگی رو تند تند ورق میزنیم ولی فکر می کنیم چیزی اونور روزها پنهان شده،
در حالیکه همین روزها آن چیزی ست که باید دریابیم و درکش کنیم…
و چقدر دیر میفهمیم که بیشتر غصه‌هایی که خوردیم، 
نه خوردنی بود نه پوشیدنی، 
فقط دور ریختنی بود…!
زندگی، همین روزهایی است که منتظر گذشتنش هستیم

امام باقر(علیه السلام) فرمود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله از کنار مردى عبور می‌کرد که در باغش درخت می‌کاشت. پس آن‌ حضرت صلی الله علیه و آله در کنارش ایستاد و فرمود:
تو را راهنمائى نکنم بر کاشتن درختى که ریشه اش پا برجاتر و میوه هایش زودرستر و بهتر و پاینده تر باشد؟
عرض کرد: چرا مرا راهنمائى فرما اى رسول خدا،
فرمود: چون بامداد کنى و شام کنى بگو:
«سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر»
زیرا اگر آن‌ را بگویى به شماره هر تسبیحی ده درخت در بهشت دارى (که هر درختى از آنها یک نوع) از انواع میوه ها (می‌دهد) و آنها از (باقیات صالحات) است»
الکافی، ج2، ص506

چه زیبا گفت
مولانا
عشق را بیمعرفت معنا مکن
زر نداری مشت خود را وا مکن
گر نداری دانش ترکیب رنگ
بین گلها زشت یا زیبا مکن
خوب دیدن شرط انسان بودن است
عیب را در این و آن پیدا مکن
دل شود روشن زشمع اعتراف
با کس ار بد کرده ای حاشا مکن
ای که از لرزیدن دل آگهی
هیچ کس را هیچ جا رسوا مکن
زر بدست طفل دادن ابلهیست
اشک را نذر غم دنیا مکن
پیرو خورشید یا آئینه باش
هرچه عریان دیده ای افشا مکن …