یا فارس الحجاز

روزی پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) از اصحاب خود پرسیدند: فقیر کیست؟ اصحاب پاسخ دادند: فقیر کسی است که پول نداشته و دستش از مال دنیا تهی باشد. حضرت فرمود: آنکه شما می گویید فقیر واقعی نیست، فقیر واقعی کسی است که در روز قیامت وارد محشر شود در حالی که حق مردم در گردن اوست، بدین گونه که یکی را فحش و ناسزا گفته، مال کسی را خورده، خون دیگری را ریخته، …اگر اعمال نیکو و کار خیری داشته باشد در مقابل حقوق مردم از او می گیرند و به صاحبان حق می دهند و چنان چه کارهای نیکویش کفایت نکند از گناهان صاحبان حق برداشته و بر او بار می کنند و روانه‌ی آتش دوزخ می نمایند، فقیر و بینوای واقعی چنین کسی است.                    بحارالنوار/ جلد72/ صفحه6

در حالات محقق اردبیلی(رحمه الله علیه) نقل شده است: چهل سال آخر عمرش در خلوت و جلوت، پاهای خود را دراز نکرد حتی هنگام خوابیدن؛ و چون سبب آن را می پرسیدند، می فرمود:«چون در محضر پروردگارم، خجالت می کشم.»
در بستر مرگ نیز نمی گذاشت پایش را دراز کنند و می گفت: عمری است در محضر پروردگارم بی ادبی نکرده ام! اکنون که می خواهم بمیرم چگونه بی ادبی کنم؟
و چون در حال احتضار پایش را به قبله نمودند معذرت طلبید و گفت: پروردگارا! چون در این حال امر تو است راضی شدم. از دیگری نقل شده که صدایش بلند نمی شده و می گفته است: صدای بلند در محضر سلطان حقیقی خلاف ادب است.
دوستان عزیز! اگر حال این بزرگان را با کسانی که در محضر پروردگار عالمیان، حرف های زشت و ناروا و ناسزا از دهانشان بیرون می آید؛ مقایسه کنیم، از این جا تفاوت اهل یقین و دیگران را می فهمیم. ان شاءالله که سعی کنیم ما هم جزء اهل یقین باشیم. قلب سلیم/ جلد1/ صفحه292-291

یکی از اعیاد بزرگ اسلامی عید سعید فطر است. این عید پاداشی است که خدای متعال به همه‌ی بندگان صالحش که ماه رمضان را به عبادت و انس باخدا و طهارت جسم و روح گذرانده اند، عنایت می فرماید. این عید برای کسانی مبارک است که ضیافت الهی را با اطاعت از فرامین الهی به خوبی درک کرده باشند.

گذشته از فرائض و نوافل شبانه روزی و ادعیه و تعقیبات، عبارت بوده اند: از قرائت یک جزء قرآن و نماز جعفر طیار و زیارت جامعه و زیارت عاشورا در هر روز.

                                                                                                                                                                        سیمای فرزانگان/ جلد3/ صفحه 162

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم):

غریبان دنیا چهار نفرند: قرآنی که در اندرون ستمگر است، مسجدی که در محله ای باشد و مردم در آن نماز نخوانند، مصحفی که در خانه ای باشد و خوانده نشود، و مرد پرهیز گاری که در میان مردمانی بد به سر می برد.            کنزالعمال/صفحه 4832/ حدیث2462