یا فارس الحجاز

امام سجّاد(علیه السلام) فرمود: هنگامی که روز قیامت فرا رسد، خداوند همه‌ی انسان های قبل و بعد را در یک جا جمع می کند، سپس منادی حق فریاد می زند:أَینَ المُتَحابّونَ فِی الله ؛«کجایندآنان که دوستان در راه خدا هستند؟» جمعی بر می خیزند، به آنها خطاب می شود، شما بدون حساب به سوی بهشت روانه گردید، آنها رهسپار بهشت می شوند، در راه، جمعی از فرشتگان با آنها ملاقات کرده و می پرسند:« شما از کدام حزب انسانها هستید؟» در پاسخ می گویند:
«ما برای خدا و طبق فرمان خدا، با دوستان خدا، دوست بودیم و با دشمنان خدا، دشمن بودیم.»
فرشتگان به انها بشارت می دهند و می گویند:«چه نیکو است پاداش عمل کنندگان.» اصول کافی/ جلد2/ صفحه 126
به این ترتیب آنان که تولّی و تبرّی دارند، یعنی با طرفداران حق، دوستی فکری و عملی می کنند و با دشمنان حق، دشمنی می نمایند، به پاداش عالی بهشت نائل و سرافراز می گردند.

امام موسی کاظم(علیه السلام)می فرماید: هنگامی که پنجمین فرزندم(امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)) غایب شد، مواظب دینتان باشید.
مبادا کسی دینتان را برباید و از دین خارج شوید، فرزندم ناگزیر غیبتی خواهد داشت، به گونه ای که عده ای از مؤمنان از عقیده‌ی خود بر می گردند و غیبت امتحانی است که خداوند بندگانش را به وسیله ‌ی آن آزمایش می کند.
علی بن جعفر(علیه السلام)(برادر امام کاظم(علیه السلام)) می گوید: عرض کردم:آقا! پنجمین فرزند شما کیست؟ امام فرمود: قضیه مکهم است، عقل هایتان ار درک آن عاجز و سینه هایتان از تحمّل آن تنگ است ولی اگر زنده بمانید، او را خواهید دید. نقل از داستانهای بحارالانوار/ جلد3/صفحه 159

امام رضا(علیه السلام): به خداوند گمان نیک ببر، زیرا خدای عزّوجلّمی فرماید: من نزد گمان بنده‌ی مؤمن خویشم، اگر گمان او به من نیک باشدمطابق آن گمان با او رفتار کنم و آگر بد باشد نیز مطابق همان گمان بد، با او عمل کنم.                       ترجمه میزان الحکمه، جلد7، صفحه3400

ای آرزو و مقصودم و ای آرمانم به عزتت سوگند برای گناهانم جز تو آمرزنده ای نیابم و برای شکستگی ام جز تو شکسته بندی نبینم و من بوسیله آه و ناله کردن بسوی تو به درگاهت خاضع گشته و با زاری کردن در برابرت خود را به خواری کشاندم پس اگر تو هم از درگاه خویش برانی و اگر توهم از نزد خویش بازگردانی به که پناه برم؟ و بس افسوس از شرمندگی و رسواییم و ای دریغ از کار بد و گناهانی که بدست آورده ام از تو خواهم آمرزنده بزرگ از تو خواهم که از لباس زیبای گذشت و چشم پوشی خود برهنه ام نکنی.

حیا به معنای شرمساری و خجلت، به معنای گرفتگی روح به هنگام ارتکاب گناه، به معنای نگهداری و کنترل کشش ها و خلاصه به معنای نه گفتن به بد زبانی و بد رفتاری و مقاومت دلیرانه در برابر لغزیدن به رفتاری که شرم آور است و موجب سرافکندگی می شود و انسان را گرفتار ندامت می کند، می باشد.در انتخاب همسر و همراه زندگی بسی سزاوار است انسان همسری با حیاء و نجیب را برای هم زیستی خود برگزیند. همسری که در مقابل زشتی ها، سربلندی را به شرمساری ترجیح می دهد و از ارتکاب کارهای ملامت آور می گریزد.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «اّلحیاءُ مِنَ الیمانُ فَمَن لاحیاءَ لَهُ لا خَیرَ فیه و لا ایمانَ لَهُ.»
حیاء و آزرم از نشانه های ایمان است و کسی که حیاء ندارد، ایمان ندارد و خیری در او نیست