یا فارس الحجاز

زبان حال رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به فرزندش حضرت زهرا(سلام الله علیها):
بنشین کمی کنارم، ای دختر حزینم
تا خوب وقت رفتن، روی تو را ببینم
من می روم از اینجا، با حال خسته بابا
اما در انتظارت، آنجا نشسته بابا
تو دل شکسته هستی، من بغض در گلویم
من از رخ کبودت، تو از فراق رویم
با کی بگویم ای گل، از ظلم این زمانه
گل طاقتی ندارد، در پیش تازیانه
ناله مزن کزین غم، چون موج در خروشم
از پشت در صدایت، فردا رسد به گوشم
                                                                                      «سید هاشم وفایی»

رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: جبرئیل به من خبر داد: خداوند فرشته ای به زمین فرستاد. فرشته راه می رفت، تا به در خانه ای رسید، دید مردی کنار در خانه از صاحب خانه اجازه ی ورود می گیرد.
فرشته به او گفت: با صاحب این خانه چه کار داری؟ او گفت: صاحب خانه برادر مسلمان من است که می خواهم برای خدا زیارتش کنم.
فرشته گفت: غیر از این منظور به این جا نیامده ای؟ او گفت: خیر. فرشته به او گفت:« من فرستاده ی خدا به سوی تو هستم. خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: بهشت برای تو واجب شد. سپس گفت: خداوند می فرماید: هر مسلمانی که از مسلمانی دیدار کند، او را دیدار نکرده، بلکه مرا دیدار کرده است و بهشت به عنوان پاداش او بر عهده ی من است.»                                                                                                                                 اصول کافی/ جلد2/ باب زیارت الاخوان/ حدیث3

فدایت ای شه خوبان کجایی؟
ندارم جز تو پشتیبان کجایی؟
نمی دانم کجا هستی عزیزم
وجودت را شوم قربان کجایی؟
دگر می میرم از درد جدایی
بیا دردم بکن درمان کجایی؟

مردی به محضر امام سجّاد(علیه السلام) آمد و از حال و روز دنیای خود شکایت کرد. امام(علیه السلام)  فرمود:« بیچاره انسان که در هر روز، دستخوش سه مصیبت است که از هیچ یک عبرت نمی گیرد، در صورتی که اگر عبرت می گرفت، دنیا برای او آسان می شد.
1- هر روز که از عمر او می گذرد، از عمر او کاسته می گردد در صورتی که اگر از مال او چیزی کاسته می شد قابل جبران بود،ولی کاهش عمر قابل جبران نیست.
2- هر روز، رزقی که به او می رسد اگر از راه حلال باشد، حساب دارد و گرنه عقاب دارد( و این حساب و عقاب در دادگاه الهی در انتظار او است.)
3-مصیبت سوم از همه بزرگ تر و آن این که هر روز که از عمر انسان می گذرد، به همان اندازه به آخرت نزدیک می گردد، ولی نمی داند که رهسپار بهشت است یا دوزخ؟ اگر به راستی در فکر این سه مصیبت باشد، گرفتاریهای مادی در برابر آنها ناچیز است و آسان خواهد شد.»
                                                                                                                              انوارالبهیّه/ محدث قمی/ صفحه 109

ای داروی دردم خدا
بنگر رخ زردم خدا
درد مرا درمان نما
بر بنده ات احسان نما
بیمار درد شهوتم
بیمار مال و ثروتم
من هم مریض غیبتم
هم مبتلای تهمتم
روحم دگر تاریک شده
مرگم دگر نزدیک شده
این روح من هوشیار نیست
جان و دلم بیدار نیست
از معصیت بیدار نیست
کارم به جز آزار نیست
ظلم و ستم کارم شده
شیطان جلودارم شده
خود بینی و کبر و غرور
در جان من کرده ظهور
غفلت دو چشمم کرده کور
بنگر زتو گشتم چو دور