یا فارس الحجاز

در انوار جزایری است که در سال قحطی در مسجدی، واعظی روی منبر می گفت: کسی که بخواهد صدقه بدهد، هفتاد شیطان به دستش می چسبند و نمی گذارند بدهد. مؤمنی پای منبر این سخنان را شنید، تعجب کنان به رفقایش گفت: صدقه دادن که این چیزها ندارد. اینک من مقداری گندم دارم؛ می روم و برای فقرا به مسجد می اورم. و از جایش حرکت کرد وقتی به خانه رسید و زنش از قصدش آگاه شد، شروع به سرزنش او کردکه در این سال قحطی رعایت زن و بچّه خودت را نمی کنی؟ شاید قحطی طولانی شد آن وقتما از گرسنگی بمیریم و چه و چه،خلاصه به قدری او را وسوسه کردکه آن مرد مؤمن دست خالی به مسجد نزد رفقا برگشت از او پرسیدند: چه شد؟دیدی هفتادشیطانک به دستت چسبیدند و نگذاشتند .
پاسخ دادمن شیطانها را ندیدم لکن مادرشان رادیدم که نگذاشت. داستانهای پراکنده/ جلد1/صفحه147
بعضی ها واقعاانسانهای بزرگی هستند با اینکه خود ندارند،می بخشند.

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی‏ بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ.ابراهیم/5
و حقّا که ما موسی را با نشانه ها و معجزات خود ( مانند عصا و ید بیضا و کتاب تورات ) فرستادیم که قوم خود را از تاریکی ها ( ی جهل و کفر و فسق ) به سوی نور ( ایمان ) بیرون آر ، و ایّام اللَّه را ( روزهای منسوب به خدا نظیر روزهای پیروزی و شکست و حدوث نعمت های بزرگ و حادثه های تلخ و اعیاد و وفیات مذهبی را ) به یادشان بیاور که همانا در این ( تذکر ) نشانه هایی ( از تنبّه و عبرت ) است برای هر شکیبای سپاسگزار.
برداشت هایی که از این آیه می توان داشت:
1- روزهای پیروزی را باید یاد آوری کرده؛ زنده نگهداشت.
2- به خاطر ایام الله از خداوند باید تشکر و سپاسگزاری کرد.
3- برای پیروزی و مؤفقیت باید صبر و شکیبایی داشت و با رهبر الهی همراهی کرده و او را یاری نمود.
4- رهبر الهی ما را از ظلمت و تاریکی طاغوتها و شیاطین و بردگی نجات داده و به سمت نورو معنویت، خوشبختی و آزادگی هدایت می نماید.
آیا انقلاب ما این ویژگیها را نداشت تامورد یادآوری و گرامیداشت واقع شود؟ اگر نظرتان مثبت است بیایید امروز ثابت کنیم هستیم بر آن عهد که بستیم…

چتربازها چه عشقی می‌کنند وقتی سقوط می‌کنند!
هر چه ارتفاع بیشتر، سقوط برای آن‌ها لذت بخش تر است!
چرا؟ چون پشت آن‌ها گرم است به یک چتر.
ایمان هم چتر است، چتر نجات!
اگر ما اهل ایمان باشیم، دیگر از سقوط و افتادن و تهدید‌ها هیچ هراسی نخواهیم داشت و این است که قرآن کریم همه را به ایمان دعوت می‌کند، ایمانی از سر صدق نه ادعای گزاف.
ما که ادعای ایمان داریم بیایید اهل ایمان باشیم.

                                                                                                           منبع: مثل شاخه های گیلاس.

                                                                                                                دلنوشته های یک طلبه

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله): آیا پنج کلمه به شما بیاموزم که بر زبان سبک باشد و در میزان عمل سنگین، کلماتی که خداوند رحمان را راضی کرده، شیطان را طرد نماید. کلماتی که از گنجهای بهشتند و از عرش آمد، باقیات و صالحات باشند؟
گفتند: بلی یا رسول الله(صلی الله علیه و آله).
فرمد: بگویید: سبحان الله والحمدالله ولااله الّا الله و الله اکبر و لا حول ولا قوّت الّا بالله العلی العظیم .آنگاه پنج مرتبه فرمود: به به ، به این کلمات که چقدر میزان را سنگین می سازند. آیین بندگی و نیایش/ صفحه441