سجده ی فرشتگان برای نور حضرت علی(علیه السلام)
شیخ صدوق(رحمت الله علیه)درکتاب«امالی» از سلمان فارسی(سلام الله علیه) نقل کرده است: ابلیس لعین عبورش به چند نفر افتاد که به امیرالمؤمنین(علیه السلام) دشنام می دادند، در مقابل آنها ایستاد، سؤال کردند: کیست که پیش روی ما ایستاده است؟ گفت: من ابو مرّه ام. گفتند:سخنان ما را شنیدی؟ گفت: بدا به حال شما مولای خود علی ابن ابیطالب(علیه السلام)را ناسزا می گویید؟ گفتند: از کجا دانستی او ولیّ امر ماست؟
گفت: از کلام پیغمبرتان که فرمود:من کُنتُ مَولاه...هرکس من مولای او هستم پس از من علی(علیه السلام) مولای اوست…
به او گفتند: آیا حدیثی درباره ی علی(علیه السلام) نمی گویی؟
گفت: ای گروه عهد شکنان و ظالمان و خارج شدگان از دین؛ گوش کنید تا برایتان بگویم:
خدا را در میان طایفه ی جن دوازده هزار سال عبادت کردم و وقتی آنها به هلاکت رسیدند. از تنهایی خود به خداوند شکایت کردم، مرا به آسمانها بردند، در آنجا هم دوازده هزار سال در جمع فرشتگان خدا پرستش کردم و در حالی که به تسبیح و تقدیس پروردگار مشغول بودیم، ناگهان نوری که تشعشع و درخشندگی آن زیاد بود از مقابل ما گذشت. فرشتگان همگی برای آن نور سجده کردند و گفتند: «سبّوح قدّوس»پاک و منزه است خداوند، این نور فرشته ای مقرّب یا پیغمبری مرسل است.
ندایی آمد: این نور طینت و سرشت علی ابن ابی طالب(علیه السلام) است. امالی اصدوق، صفحه427،ح 6