یا فارس الحجاز

جایگاه حضرت ابوالفضل(ع) نزد سیدالشهدا(ع)
امام حسین(ع)، برادرش عباس بن علی(ع) را بسیار دوست می داشت.
عباس بن علی(به امام حسین(ع)) فرمودند: برادر! افرادی برای ملاقات با شما آمده اند. راوی گفت: پس (امام(ع)) برخاستند و فرمودند: برادرم! عباس جان! فدایت شوم، بر اسب بنشین و به سوی آن ها برو و از آن ها بپرس کیستند و برای چه آمده اند؟»
بیان مبارک امام حسین(ع) در خطاب قرار دادن حضرت ابوالفضل العباس(ع)، نشان دهنده جایگاه ویژه آن بزرگوار نزد امام(ع) است.
این احترام و علاقه، تنها ریشه در رابطه برادری میان آن دو بزرگوار نداشت. ابوالفضل العباس(ع) فرمان امام(ع) را به گوش جان می شنید و عمق آن را به خوبی درک می کرد. عباس بن علی(ع) امان نامه ای را که عبیدا…بن زیاد برای او و سه برادرش، به شمر بن ذی الجوشن داده بود را نپذیرفت.
منبع:
محمد بن جریر طبری، تاریخ امم و الملوک، ج 4، ص315

✅ چگونگی ولادت امام حسین علیه السلام

به سند معتبر از حضرت رضا علیه السلام از پدرانش از علی بن الحسین علیهم السلام روایت شده است.
چون حضرت حسین علیه السلام متولد شد حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم به اسماء بنت عمیس فرمود: “فرزندم را بیاور” من آن بزرگوار را در جامه ای سفید پیچیده خدمت آن حضرت بردم. آن جناب در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامن خود نهاد و گریست.
اسماء عرض کرد: پدر و مادرم فدایت، گریه شما از چیست؟ فرمود: برای این فرزندم می گریم.
عرض کرد: این کودک که الان به دنیا آمده فرمود: بعد از من گروهی از ستمکاران او را خواهند کشت. خداوند شفاعت مرا به آنها نرساند.
آنگاه فرمود: دخترم فاطمه را از این جریان باخبر نکن چون تازه این فرزند برایش متولد شده است.
سپس به حضرت علی علیه السلام فرمود: او را چه نام می گذاری؟ گفت در نامگذاری بر شما سبقت نمی گیرم. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: من هم بر پروردگارم سبقت نگیرم، جبرئیل نازل شد و فرمود:
ای محمد! خدای بزرگ تو را سلام می رساند و می فرماید:
“عَلیٌّ مِنْکَ کَهارونَ مِنْ موسی؛ علی نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است”
او را به اسم پسر هارون نام گذار که شبیر است.
پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم فرمود: زبان من عربی است، جبرئیل عرض کرد نام او را “حسین” بگذار.
چون روز هفتم شد دو گوسفند سیاه و سفید برای او عقیقه کردند و یک رانش را به قابله دادند و سرش را تراشیده به وزن موی سرش نقره تصدق نمودند و خلوق (که چیز خوشبویی است) بر سرش مالیدند و فرمودند: ای اسماء
“الدَّمُ فِعْلُ الجاهلیّةِ؛ خون (بر سر نوزاد مالیدن) از آداب دوران جاهلیت است”

پیام سردار سلیمانی در مورد سیل زدگان…

حاج اسماعیل دولابی (ره) :
در بازار چوب فروشها، در هر حجره روزی چند کامیون چوب معامله می‌شود، ولی در پایان روز که سؤال کنی چقدر کاسبی کرده اید، می‌گویند مثلاً ده هزار تومان. امّا یک منبّت کار تکّه‌ی کوچکی از آن چوبها را می‌گیرد و حسابی روی آن کار می‌کند و بر رو‌ی‌ آن نقش می‌اندازد و همان تکّه چوب را صد هزار تومان یا بیشتر می‌فروشد.
گاهی اوقات آن قدر نفیس می‌شود که نمی‌توان روی آن قیمت گذاشت. در اعمال عبادی هم زیاد عبادت کردن چندان ارزش ندارد بلکه روی عمل حسابی کار کردن و آن را خوب از کار درآوردن و حقّ آن را ادا کردن نتیجه بخش است.

عشق خالصانه حضرت زهرا به شوهر
شیخ مفید در کتاب الارشاد نقل می کند:
هنگامی که در سال هشتم هجرت، پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت علی علیه السلام را در ماجرای جنگ ذات السلال به سوی بیابان و ریگزار یابس برای سرکوبی دشمن فرستاد، روایت شده که: حضرت علی علیه السلام عصابه (دستمال) مخصوصی داشت، هرگاه به جنگ بسیار سخت می رفت آن عصابه را به سر می بست. در این سفر هم به نزد فاطمه علیها السلام آمد و آن عصابه را طلبید.
فاطمه علیها السلام گفت: کجا می روی؟ مگر پدرم می خواهد تو را به کجا بفرستد؟
حضرت علی علیه السلام فرمود: به سوی بیابان ریگزار می روم.
حضرت فاطمه علیها السلام از خطر این سفر و مهر و محبتی که به علی داشت گریان شد.
در همین هنگام پیامبر صلی الله علیه وآله به خانه فاطمه علیها السلام آمد و به فاطمه فرمود: چرا گریه می کنی؟ آیا می ترسی که شوهرت کشته شود؟ نه، إن شاء الله کشته نمی شود.
علی علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه وآله عرض کرد: ای رسول خدا! آیا نمی خواهی کشته شوم و به بهشت بروم؟ (1)
منبع: رنجها و فریادهای فاطمه(س)، ترجمه بیت الاحزان، ص 24.