یا فارس الحجاز

در حالات حضرت آیت الله آقاى سید محمد باقر شفتى ذکر شده که آن مرحوم اوایل تحصیلات خود در نجف اشرف از حیث فقر بر او بسیار بد می ‏گذشت و غالبا ایشان از براى قوت لا یموت خود معطل بودند.
آخر الامر نجف را ترک کرد و به حوزه علمیه اصفهان آمد در آنجا هم به او سخت می گذشت.
فرموده بود: مدتى بر من گذشت،(هیچی) نداشتم تا اینکه بسیار ضعیف شدم روزى در مدرسه نماز وحشتى آوردند تقسیم کردند به مقدار یک نماز هم به من دادند پیش خود گفتم مدتى است گوشت نخورده ‏ام بهتر است قدرى گوشت بخرم رفتم بازار یک دانه جگر گوسفندى خریدم.
در مراجعت برخوردم به خرابه ‏اى دیدم سگى در کنار خرابه از گرسنگى حال حرکت ندارد و شیر درسینه او خشکیده است می ‏گوید: دلم بحال سگ سوخت چون دیدم بچه ‏هاى او به زیر سینه او چسبیده ‏اند من آن جگر را قطعه قطعه نمودم و به سوى او افکندم تا تمام شد آن سگ سر خود را بطرف آسمان بلند کرد و چند مرتبه صدا زد یقین کردم در حق من دعا کرد.
طولى نکشید که شفت که محل اصلى من است یکى از ثروتمندان آنجا وجه زیادى براى من فرستاد و لکن در نامه قید کرده بود که راضى نیستم یک درهم آن را صرف کنى بلکه باید آن را در نظر شخصى امینى بگذارى تا اینکه سرمایه کسب خود قرار دهد و از منافع آن استفاده کنى چون به دستور او عمل نمودم خداوند به من ثروت فوق العاده عنایت کرد که چهار صد کاروانسرا و دو هزار دکان خریدم و یک دهى خریدارى نمودم که مال التجاره او در هر سالى نهصد خروار برنج می شد.
و در هر سال مالیات مستغلات من به هفده هزار تومان مى‏ رسید (البته پول آن زمان) و عائله من حدود سیصد نفرند.                                                       منبع :اسرار معراج/ صفحه 85

شخصی در مجلسی به آیت الله بهاالدینی( رضوان الله علیه) توهین و جسارتی کرده بود، (آیت الله بهاالدینی کسی بود که از ضریح مطهر امام رضا(علیه الاسلام) جواب سلام حضرت را شنیده بود.) یکی از علما و ارادتمندان ایشان می گوید: من در کنار ایشان بودم، عرض کردم اجازه می دهید که من جوابش را بدهم و با آن شخص برخورد کنم؟!
ایشان در حال تغیر فرمودند: ساکت باش نمی ترسی برکاتت از بین برود؟!
آیا برخورد با دشمن آقای بهاالدینی موجب از بین رفتن برکات می شود؟! علتش چیست؟!
علت این است که ما ترازو نداریم! ما که به کسی پرخاش می کنیم، حتی در موردی که حق با ماست، چون ترازو نداریم، ممکن است بیش از حق او، به او پرخاش نماییم. چون ترازو نداریم، میزان دقیق در دست نداریم، باید احتیاط کنیم!                                                                                           سخنرانی استادفاطمی نیا

وقتی کاری انجام نمی شه، شاید خیری توش هست، صبر کن.
وقتی مشکل پیش بیاد، شایدحکمتی داره.
وقتی تو زندگیت، زمین بخوری حتما ًدرسی است که باید یاد بگیری.
وقتی بهت بدی می کنند، شاید وقتشه که تو خوب بودن رو یادشون بدی.
وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، شاید با صبر و بردباری در دیگری به روت باز بشه و خدا بخواد پاداش بزرگی بهت بده.
وقتی سختی پشت سختی میاد،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه
وقتی دلت تنگ می شه،حتماً وقتشه با خدای خودت تنها باشی…