یا فارس الحجاز

خطرناکترین جمله دنیا چیست؟
گفته میشود خطرناکترین جمله این است:
« من همینم که هستم »
در این جمله کوتاه میتوانیم غرور ، لجاجت ، خودرایی، خودخواهی ، درجا زدن و به‌ تدریج راندن آدمها از اطراف خود را حس کنیم
پس مراقب باشیم ، هر روز فرصتی هست برای یه قدم بهتر شدن. با تغییرات کوچک روز بروز حالمون بهتر میشه

خوشبخت ترین ادم ها :
کسانی هستند,که به خوشبختی دیگران حسادت نمی کنند…..و زندگی خودشان را باهیچ کس مقایسه نمی کنند….
مدارا بالاترین درجه ی قدرت…..ومیل به انتقام…اولین نشانه ی ضعف است…..
مواظب کلماتی که در صحبت استفاده میکنید باشید….شاید شما را ببخشند اما…..هرگز فراموش نمی کنند……
سکه ها همیشه صدا دارند…..
اما اسکناس ها بی صدا….
پس هنگامی که ارزش و مقام شما بالا می رود…..بیشتر ارام و بی صدا باشید…
به کسانی که به شما حسودی می کنند احترام بگذارید…!!
زیرا این ها کسانی هستند که از صمیم قلب معتقدند شما بهتر از آنانید…

?داستانی زیبا از دزدی که باعث نجات جان صاحبان خانه شد
?الهام خداوند و هدایت شدن دزد
در یکى از شهرهاى ایران، زن و مردى با هم عروسى کردند، یک سال و چند ماه از عروسى ایشان گذشت و خداوند کودکی به آنها هدیه کرد.
در شب سردى از زمستان زن و شوهر و کودک همگى در اتاق خواب بودند که دزدى تصمیم مى گیرد از آن منزل سرقت کند ـ گاهى پروردگار الهامش را نزد یک دزد مى برد و نمى گذارد دزدى کند ـ هیچ کس از حادثه اى که قرار است اتفاق بیفتد خبر ندارد، نه همسایه ها و نه پدر و مادر. حفظ این خانواده به وسیله یک دزد نیز ممکن است!
نیمه شب دزد وارد اتاق مى شود، مى بیند زن و شوهر جوان خوابند، تمام اثاث ها هم نو است، قالى ها، فرش ها. داخل کمد لباس هاى قیمتى، طلا و نقره هست، خیلى خوشحال مى شود. یک لحظه به این امر فکر مى کند که اگر این نوزاد بیدار شود و گریه کند و این زن و شوهر نیز بیدار شوند، در آن صورت من نمى توانم کارى بکنم.
به او الهام مى شود، آهسته کودک را بلند مى کند و در ایوان خانه مى گذارد و برمى گردد که بلافاصله کودک بیدار مى شود و گریه مى کند و سپس پدر و مادر به دنبال کودک بیرون مى آیند. خداوند مادر را طورى قرار داده است که با کوچک ترین صداى گریه فرزند بیدار مى شود، اگر مادر بیدار نشود هزاران خطر بچه ها را از بین مى برد.
مادر مى بیند صداى گریه بچه مى آید ولى بچه سر جایش نیست، با وحشت شوهر را بیدار مى کند و مى بینند صدا از بیرون مى آید. بچه سه ماهه که بیرون نمى تواند برود! وحشت زده با همدیگر به طرف ایوان مى دوند. در همین لحظه طاق چوبىِ موریانه خورده فرو مى ریزد و صداى ریزش طاق، همسایه ها را بیدار کرده، همه داخل کوچه براى نجات آنان مى آیند و مى بینند زن و شوهر و بچه بیرون از خانه هستند.
گرد و غبار اتاق نشست، دزد هم بین مردم بود و چیزى نمى گفت، ولى فکر کرد اگر من بروم این داستان را براى آنها بگویم اعتقاد آنها به خدا بیشتر می‌شود. حال که نتوانستیم دزدى کنیم، اعتقاد مردم را به خدا زیاد کنیم!
دزد جلو آمد و به زن و شوهر گفت: داستان از این قرار است. زن و شوهر و همسایه‌ها دزد را بخشیدند و رها کردند و پول خوبى نیز به او دادند و گفتند: برو با این پول کاسبى کن، دیگر هم دزدى نکن. دزد گفت:
دنبال دزدى نخواهم رفت و اگر به من پول هم نمى دادید من دنبال دزدى نمى رفتم.
برگرفته از کتاب هدایت تکوینی و تشریعی اثر استاد حسین انصاریان

چون روزهایی را که منتظر تولد کودکش بوده فقط با دلواپسی انتظار کشیده و زندگی نکرده.
چون شبهایی که فرزندش مریض بوده در کنار بستر او نشسته و گریسته و زندگی نکرده.
چون زمانی که فرزندش بیرون از خانه بوده تا لحظه ورودش، فقط به در چشم دوخته و زندگی نکرده.
چون بارها بخاطر راحتی سایر اعضای خانواده، خواسته ها و نیازهای خود را نادیده گرفته و زندگی نکرده.
او همه اینها را از زندگی کم کرده و سپس سن خود را حساب میکند. حق با اوست و منصفانه نیست زمانی را که برای دیگران زندگی کرده به حساب او بگذاریم…

جوانی نزد عالمی آمد و از او پرسید: من جوان هستم اما نمیتوانم خود را از نگاه کردن به دختران منع کنم، چاره ام چیست؟ عالم کوزه‌ای پر از شیر به او داد و به او توصیه کرد که کوزه را به سلامت به جای معینی ببرد و هیچ چیز از کوزه نریزد…
به یکی از طلبه‌هایش هم گفت او را همراهی کند و اگر شیر را ریخت جلوی همه‌ی مردم او را کتک بزند. جوان نیز شیر را به سلامت به مقصد رساند. و هیچ چیز از آن نریخت. وقتی عالم از او پرسید چند دختر را در سر راهت دیدی؟ جوان جواب داد: هیچ، فقط به فکر آن بودم که شیر را نریزم که مبادا در جلوی مردم کتک بخورم و در نزد مردم خوار وخفیف شوم.
عالم هم گفت: حکایت انسان مؤمن هم همین است مومن همیشه خداوند را ناظر بر کارهایش میبیند و از حساب روز قیامت و بی‌آبرویی در مقابل مردم در صحرای محشر و عذاب جهنم بیم دارد.