یا فارس الحجاز

برخی از ویژگی های دوران نوجوانی:
اول فعالیت جسمی بالا
دوم هدفمندی بازی
سوم رابطه عاطفی بالا
چهارم الگو پذیری از صفات قهرمانان
پنجم آمیختگی تخیل با واقعیت
ششم طبقه بندی ارزش
هفتم رشد استعدادحفظیات و یادآوری
هشتم علاقه شدید به یادگیری
نهم ظهور استعدادها که مهمترین آسیب این ویژگی مقایسه بچه با دیگران است
دهم امادگی و استعداد اطاعت پذیری …
اجازه تجربه اشتباهات را به بچه ها بدیم
یازدهم امادگی تادیب یعنی فلان کار رو بکن یانکن
َ

فرهنگ و کار فرهنگی در کلام امام خامنه‌ای
در جمهورى اسلامى، هر جا که قرار گرفته‌اید، همان‌جا را مرکز دنیا بدانید و آگاه باشید که همه‌ى کارها به شما متوجه است. چند ماه قبل از رحلت امام (رضوان‌الله‌علیه)، مرتب از من مى‌پرسیدند که بعد از اتمام دوره‌ى ریاست جمهورى مى‌خواهید چه‌کار کنید. من خودم به مشاغل فرهنگى زیاد علاقه دارم؛ فکر مى‌کردم که بعد از اتمام دوره‌ى ریاست جمهورى به گوشه‌اى بروم و کار فرهنگى بکنم. وقتى از من چنین سؤالى کردند، گفتم اگر بعد از پایان دوره‌ى ریاست جمهورى، امام به من بگویند که بروم رئیس عقیدتى، سیاسى گروهان ژاندارمرى زابل بشوم - حتى اگر به جاى گروهان، پاسگاه بود - من دست زن و بچه‌ام را مى‌گیرم و مى‌روم! والله این را راست مى‌گفتم و از ته دل بیان مى‌کردم؛ یعنى براى من زابل مرکز دنیا مى‌شد و من در آن‌جا مشغول کار عقیدتى، سیاسى مى‌شدم! به نظر من بایستى با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید؛ در این صورت، خداى متعال به کارمان برکت خواهد داد.
امام خامنه‌ای - 1370/12/05

اجر مبلغان دین
قَالَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُسلام‌الله‌علیها عَنْ رَسولِ اللهِصلّی‌الله‌علیه‌وآله: إِنَّ عُلَمَاءَ شِیعَتِنَا یحْشَرُونَ، فَیخْلَعُ عَلَیهِمْ مِنْ خِلَعِ الْکرَامَاتِ عَلَى قَدْرِ کثْرَةِ عُلُومِهِمْ، وَ جِدِّهِمْ فِی إِرْشَادِ عِبَادِ اللَّهِ.
زهراسلام‌الله‌علیها می‌گوید از پدر شنیدم که می‌فرمود: علمای از شیعیان ما در محشر به اندازه‌ی کثرت علومشان و سعیشان در ارشاد بندگان خدا از نعمت‌ها و کرامت‌های الهی برخوردار می‌شوند.
بحار الانوار، ج2، ص3.

کلام شهیدان:
شهیدمحسن‌حججی:
یک طوری زندگی کن که
خداعاشـقت
بشه تاخوب بخرد تورو.

هماهنگ نبودن والدین در نحوه رفتار با نوجوان: در بعضی خانواده ها، والدین در تربیت نوجوان شان یک صدا نیستند. یعنی رفتار پدر و مادر با نوجوان شان شبیه هم نیست. در این خانواده ها نوجوان راه خودش را می رود و پدر و مادر هم به فکر مشکلات خودشان هستند.
در این حالت والدین و فرزندان فقط یک «هم خانه بودن» را در کنار یکدیگر تجربه می کنند. در این خانواده ها به جای این که والدین در رفتار با نوجوان شان وحدت رویه داشته باشند، خود نوجوان موضوع اختلاف می شود. مثلا مادر می گوید فرزندش اصلا این کار را انجام ندهد و پدر نه تنها مخالفتی نمی کند بلکه آن کار را تایید هم میکند و نوجوان هم کاری را که دوست دارد، انجام می دهد.
این موارد دست به دست هم می دهد تا نوجوان احساس آرامش نکند و به دوستان نامناسب پناه ببرد. اگر در یک خانواده بین اعضای خانواده، احترام متقابل برقرار باشد، نوجوان کمترین خطر را احساس می کند و در نتیجه رفتارهای پر خطر او هم به کمترین میزان ممکن کاهش می یابد.