یا فارس الحجاز

سلام دوستان عزیزم ! پیشاپیش آغاز سال جدید را خدمتتان تبریک عرض می کنم . دعا برای فرج مولایمان وسلامتی رهبر عزیزمان، یادمان نرود. دعا کنیم در سال جدید هم افتخار سربازی در محضر فرمانده را داشته باشیم و این درجه به فرزندانمان هم اعطاء شود. الهی آمین

مقام معظم رهبری امام خامنه ای(مدظله العالی) می فرمایند: «در تحول هر سال جدید شمسی که مصادف با نوای تحول در عالم طبیعت می باشد، فرصتی است برای اینکه انسان به تحول درونی خود و به اصلاح امور روحی و معنوی، فکری و مادی خود بپردازد، و این دعای شریف که در آغاز سال می خوانیم؛ درس همین تحول است.»
یا مقلب القلوب و الابصار                   یا مدبّر الّیل و النَّهار
یا مُحّول الحول وَالاَحوال                  حوّل حالَنا الی اَحسَنِ الحال

چه دل نشین و لذت بخش است زمانی که جوانه ای دل از خاک بر می کند و سر به آسمان بلند کرده،چشم به نور می گشاید و با دستانی در قنوت دائم، شاخه های دائم در رکوع ، ریشه هایی فرو رفته در خضوع ، رویش را تجربه می کند.اکنون که زمین بار دیگر طوافش را به دور خورشید تمام کرده و ساکنانش را به مهمانی بهار می رساند؛ به شکرانه حیاتی دوباره و نعمت های بیکران ، از خداوند متعال خواستاریم که این سال را که بهارش با میلاد بانوی بزرگ اسلام صدیقه طاهره(سلام الله علیها) مزین گشته و با میلاد یگانه مولود کعبه مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) عجین شده؛ سال ظهور و فرج مولایمان امام زمان(عج الله تعالی فرجه) قرار دهدتا احسن حال به جانها دمیده و فیض مقلب القلوبی را با دم مسیحایی خود، به سرزمین وجود بدمد و زنده کند.
امید که در این زمان انتظار و این سیّال بی قرار، با رسیدن بهار حقیقی که همه برای با او بودن شتاب می کنند؛ به آرامش برسید.پس تا آن زمان می خوانیم و می گوییم :
سرخوش آن عیدی که آن بانی نور
از کنار کعبه بنماید ظهور
قلبها را مهر هم عهدی زند
از حرم بانگ أنّاالمّهدی زند……

الهی، گوینده ای گفت: «کُلُّ مَن فی الوجودِ یَطلُبُ صیداً. إنّما الإختلاف فی الشَّبَکات.» تو خود گواهی که بدترین شبکه، شبکۀ صید من است. از شرّ آن به تو پناه می برم، که جز تو پناهی نیست.
إلهی، گاهی «أعوذُ بالله مِنَ الشّیطان الرّجیم» می گفتم؟، و گاهی (أعوذُ بِکَ مَن هَمَزاتِ الشَّیاطین- مؤمنون/97)، و گاهی «أعوذُ بِکَ مِن شرّ الوسواس الخَنّاس». از امشب اجازت می طلبم که «رَبِّ أعوذُ بِکَ مِنّی» بگویم.                                           

                                                                                                                               علامه حسن زاده آملی (حفظه الله)